28-12-2006


Doof koppel en twee meisjes kritiek na brand


(AP) Los Angeles. Een doof koppel van 65 jaar oud en twee van hun kleindochters zijn dinsdagnacht zwaar verbrand en door rook bevangen in een felle huisbrand in een huis in Leimert Park. Volgens de autoriteiten waren er 13 personen in het pand.
Een meisje van 9 sprong door een venster om aan de vlammen te ontsnappen. Het vuur begon omstreeks 4uur 42 ’s nachts. Waarschijnlijk is een oververhitte electrische warmteblazer de oorzaak. De brandweer droegen een man en een vrouw, beiden 65 jaar oud en doof, en een 10-jarig meisje het huis uit. Het meisje had geen hartslag en ademde niet op het moment van de redding maar werd gereanimeerd nog voor ze in het ziekenhuis aankwam. Het meisje dat door het raam sprong heeft zware brandwonden aan beide armen. De vrouw van 65 zat normaal ook in een rolstoel. De andere leden van de familie ontsnapten ongedeerd uit de brand. Het huis werd net gerenoveerd. Daarom waren de metalen staven van voor de ramen verwijderd. Dat was positief. Helaas was het brandalarm ook tijdelijk verwijderd. De 4 slachtoffers liggen in kritieke toestand in het ziekenhuis. Het huis werd volledig vernield.


http://cbs2.com/topstories/local_story_360095502.html

26-12-2006


Eerste theaterzaal met gebarentaal.


International Visual Théâtre opent op 16 januari te Parijs een theaterzaal voor doven en horenden. Op de plaats van het vroegere theater van de Grand-Guignol, opent IVT het eerste theater in Frankrijk dat zich toelegt op de Franse Gebarentaal. Een zaal met 185 plaatsen. “We willen er een open centrum van maken voor alle publiek, een mix van doven en horenden”, zegt de directrice van het IVT. Emmanuelle Laborit, kreeg de Molièreprijs in 1993 voor haar rol in “Kinderen van een mindere God”, engageert zich nu voor het erkennen van gebarentaal op de scène. “ We moeten ze in het zoeklicht brengen. Het is geen code, maar een taal”. IVT installeert zich in een gebouw dat in 2004 door het stadsbestuur van Parijs werd aangekocht en gerenoveerd voor 2,6 miljoen euro. In 2007 krijgt het IVT een budget van 1,77 miljoen euro voor de productie van toneelvoorstellingen, toneelonderricht en onderzoek naar gebarentaal. Dit ‘laboratorium’ zal een gevarieerd programma voorstellen, volgens Emmanuelle Laborit, met 8 voorstellingen op de affiche, het eerste seizoen, waaronder 3 nieuwe creaties.
Als première (van 16 januari tot 3 februari) zal Marie Montegani King Lear van Shakespeare regisseren in gebarentaal en in het Frans. Vervolgens zal Philippe Carbonneaux samen met Serge Hureau “Ongehoorde music-hall” brengen en daarna een marionettenspektakel over ‘De fabels van la Fontaine.(20 april – 5 mei). In februari spelen ze ook nog “Het glas water” van Francis Ponge, “Het grote schrift” van Agota Krystof en “Met of zonder woorden” van Beckett en “De wekker” van Dario Fo en Franca Rame en in juni “Thanks France” een one-man show van de Amerikaan Alfredo Corrado, stichter van het IVT.

Bron: http://cultureetloisirs.france2.fr/

24-12-2006


Jozef was doof


Thomas Günzel, pastoor werkend bij de beroepsopleiding in Leipzig en directeur van de vakschool voor sociaal alleenstaanden, heeft een Kerstverhaal geschreven. Zijn versie verschilt totaal van die uit de bijbel.
Maria is een jong meisje, dat indertijd op haar twaalf jaar al klaar was om uitgehuwelijkt te worden. Ze wordt onder druk aan de dove timmerman Jozef gekoppeld om haar familie financieel te helpen. Hij wil haar maagdelijkheid tot aan het huwelijk bewaren en is geschokt als hij bemerkt dat ze zwanger is. Als hij het vaderschap ontkent dan wordt Maria gestenigd. Dan wil hij nog liever als kinderverkrachter veracht worden want hij houdt van zijn Maria. Een engel heeft hem tenslotte verklaard wie de vader van het kind is – in gebarentaal natuurlijk. En nu wil Maria ook gebaren leren. – Jezus is bijgevolg een CODA, en met gebarentaal opgegroeid. Merkwaardig , dit Kerstverhaal. Indien je wat Duits kent kan je de rest verder lezen op:

http://www.taubenschlag.de/kirche/guenzel/Weihnachtsgeschichte%2006.pdf

23-12-2006


Dove tweeling kan van Kerstmis genieten


Zoals alle kinderen zullen Curtis en Reece Flanagan de kerstman niet horen komen op Kerstavond. Maar wat ze wel voor het eerst zullen horen zullen de kreten van verrukking zijn als ze hun pakjes openen op Kerstdag zelf.
Ze zullen het gekraak van de houtblokken in de haard horen en het geluid van hun klasgenootjes die Jingle Bells zingen.
Curtis en Reece zijn een drie jaar oude identieke tweeling die doof geboren is. In augustus kregen ze beiden een implant. Dit betekent dat ze nu voor het eerst kunnen horen. Op die manier kregen ze hun mooiste geschenk ooit.
Voor hun implantaties zaten de jongens gevangen in een wereld die ze niet konden horen – of verstaan. Hun moeder Orla zegt dat als gevolg daarvan hun gedrag dikwijls oncontroleerbaar was. “Om het even wat ze wilden, ze konden het me niet vragen. Het was frustrerend voor hen, en voor mij – het hele huis was een chaos,” herinnert ze zich.
Maar sinds hun operatie is hun gedrag veel beter geworden. En Orla is in de wolken met hun voortuitgang. “Ze kunnen voor het eerst ‘Santa’ zeggen, ze kunnen naar de lichtjes in de kerstboom wijzen en zeggen ‘Christmas tree’ en ‘lights’.
Chirurg Joe Toner is de pionier van cochleaire implants in het Belfast City Hospital. Hij is tevreden over de spraak en taalontwikkeling bij de tweeling. Hij is er van overtuigd dat de operaties hen een uitstekende toekomst bieden. Dit kan hun leven veranderen. Ze kunnen waarschijnlijk naar het gewoon onderwijs en ik hoop dat ze kunnen meedoen met de meeste activiteiten van hun leeftijdsgenoten. Dr. Toner heeft dit jaar 10 implantaties gedaan bij dove kinderen.
Welk geschenk deze kinderen ook krijgen met Kerstmis, het kan niet op tegen het geschenk van een implant.

http://news.bbc.co.uk/1/hi/northern_ireland/6200827.stm

22-12-2006


Dove rapper: Signmark


Signmark is de rapper-kunstenaarsnaam van Marko Vuoriheimo. Hij is doof. Hij is leraar Finse gebarentaal bij de tolkenopleiding van de Humak Universiteit van toegepaste wetenschappen in Helsinki. Signmark en zijn twee horende mederappers hebben een DVDen CD uitgebracht. Coole muziek, goed gemaakte videos, maar de attraktie is natuurlijk Signmark met zijn teksten in gebarentaal die allemaal handelen over levenservaringen van doven, verdrukking van de gebarentaal enz. Verdere info onder

http://www.signmark.biz/ en http://www.levyvirasto.net/catalog/product

Documentaire met Doofheid en Gebarentaal als thema


“Ich muss Dir was sagen”, ‘Ik moet je iets vertellen’, een nieuwe film met als thema doofheid en gebarentaal. Vanaf 19 januari in de Duitse zalen.
De film vertelt het verhaal van een familie met tweelingzonen, de ene is doof, de andere niet.
De film richt zich op de vraag wat de diagnose “doof” voor de ouders betekent en hoe gebarentaal als dagelijks communicatiemiddel bij het dagelijkse leven behoort.
“Ich muss Dir was sagen” is de eerste film van een jonge Oostenrijkse regisseur, Martin Nguyen.

Verdere informatie: http://www.bizeps.or.at/news.php?nr=7416

20-12-2006


Dove poes dood in wasmachine


Een vrouw doodde een kat door ze in de wasmachine te stoppen na een ruzie met haar lief. Diane Hannon is 42 en stopte de dove witte kat Paws, het troeteldier van haar vriend voor een volledige cyclus in de wasmachine. De zes jaar oude kat kreeg een hartaanval, had brandwonden en haar pels was met plekken uitgetrokken.
Voor dierenmishandeling kan je gevangenisstraf krijgen. De vrouw verdedigt zich door te zeggen dat ze depressief was en niet wist dat de kat zou sterven.

http://news.bbc.co.uk/1/hi.wales/6193557.stm

16-12-2006


Dove kinderen op schoot bij gebarende kerstman.


Dan Nakaso

De zeven jaar oude Branden Lee Tsuji-Jones wil gekleurde magneten en knikkers voor Kerstmis en vertelde dat gisteren aan de kerstman in Amerikaanse Gebaren Taal.
Voor de 15de opeenvolgende keer ontving de dove kerstman in het Pearlridge Center de wensen van ongeveer 130 dove en slechthorende kinderen van over heel Hawai.
Vorig jaar lag Branden in het ziekenhuis met longonsteking en kon de dove jongen de kerstman niet bezoeken. Daarom wou de mama van Branden, Ami Tsuji-Jones er zeker van zijn dat Branden zijn wensen persoonlijk aan de dove kerstman kon communiceren.
“Hij houdt er echt van om een Kerstman te zien die kan gebaren,” zei Ami, die zelf les geeft in Amerikaanse Gebaren Taal in het Kapi’olani College.
Er zaten gisteren veel kinderen op de schoot van de dove kerstman. En ze haalden hun lijsten met speelgoed boven. En, ja, sommige kleinere kinderen weenden als, wel ja, als babies.
Het is een jaarlijks terugkerend gegeven van de Amerikaanse kultuur. En omdat het de gewoonste zaak van de wereld zou worden waren de organisatoren gemotiveerd om het programma sinds 1991 draaiende te houden.
“Een van de elementen bij het opgroeien is Kerstmis vieren, en Kerstmis betekent de kerstman. Onze dove kinderen kunnen de kerstman niet antwoorden want ze kunnen hem niet horen. We wilden gewoon een normale situatie, waar de kerstman zegt,’En wat wil jij voor Kerstmis?’ en het is niet de oudere broer die dan zegt,’Hij wil een trein.’ Het is maar normaal dat je voor jezelf kan antwoorden.”
De kinderen komen er ook met de klas en hun juf naartoe. Op die manier hebben ze ook sociaal contact met dove kinderen van over heel Hawaï en ontmoeten ze de dove kerstman.
Karina, 2 en een half jaar oud, ontmoette de dove kerstman gisteren voor het eerst en zei hem in ASL dat ze een pop en een trein wil voor kerstmis.
“Als dove kinderen een kerstman bezoeken, en ze kunnen op zijn schoot zitten en hem vertellen wat ze willen,” zei Karina’s moeder, Rosalino Kia, “dat is het ‘coolste’ wat een kind kan ervaren.”

http://www.honoluluadvertiser.com/apps/pbcs.ddl/article?AID=/20061215/NEWS01/612150369/1001/NEWS

13-12-2006


Ouders maken gebruik van genetisch onderzoek om gehandicapte babies te krijgen



Steven Ertelt

Het in kaart brengen van genen kwam onder vuur te liggen van pro-leven verdedigers omdat ouders het proces kunnen gebruiken om embryo’s die elementen van een handicap in zich dragen, te vernietigen.
Een nieuwe studie, echter, toont aan dat een handvol ouders een genenanalyse gebruiken om doelbewust kinderen te krijgen met dezelfde handicap als zijzelf.
Wetenschappers van het Genetics and Public Policy Center van de Johns Hopkins Universiteit staan op het punt een artikel over dit onderwerp te publiceren in het volgende nummer van ‘ the journal Fertility and Sterility’.
Hun artikel heeft het over enkele ouderparen die de pre-implantatie genetische diagnose of PGD, gebruiken om menselijke embryo’s te controleren of ze wel dezelfde gebrekkige genen hebben als zijzelf.
In een New York Times rapport staat dat Susannah Baruch en haar collega’s 190 Amerikaanse PGD klinieken hebben nagekeken en vonden dat drie percent van de ouders bewust de PGD-techniek gebruikten om een embryo te kiezen op basis van een handicap.
Baruch zegt dat sommige ouders hun beperking niet als een handicap zien of willen dat hun kinderen dezelfde ervaring hebben als zijzelf.
Mensen die hier kritiek op hebben wijzen zulke beslissingen af op basis van het feit dat ze bewust hun kinderen een handicap doorgeven, maar het is niet nieuw.
In 2002 bracht The Washington Post een profiel van een doof lesbisch koppel die gepland hadden een doof kind te hebben door een dove spermadonor aan te spreken.
“Een horende baby zou een zegen zijn,” zei Sharon Duchesneau indertijd aan de krant. “Een dove baby zou een speciale zegen zijn.”
Toch waren er ook vruchtbaarheidsklinieken die aan de Times zegden dat ze zulke praktijken onaanvaardbaar vinden.
Robert Stillman van de Shady Grove Fertility Center in Rockville, Maryland, ontkent dat ze ouders toestaan om specifiek genenonderzoek te doen naar doofheid of dwerggroei.
“Algemeen is een van de belangrijkste verplichtingen van het ouderschap om een betere wereld te creëren voor onze kinderen,” zei hij. “Dwerggroei en doofheid behoren niet tot de norm.”
Yury Verlinsky van de Reproductive Genetics Institute in Chicago weigert ook zulke verzoeken en zei dat ook aan de krant, “Als we een diagnose op punt stellen, is dat met het doel om ziektes te vermijden.”

http://www.lifenews.com/bio1907.html

12-12-2006


Dove Robert Davila nieuwe president van Gallaudet


Toen de voorzitter van de raad van bestuur gisteren aankondigde dat Robert Davila de nieuwe leider wordt van Gallaudet Universiteit, ging de menigte recht staan en wuifde met hun handen in de lucht om te applaudisseren.
Een paar weken geleden leek de universiteit verscheurd, in chaos door de nieuwe president. Maar nu dat Davila, 74 jaar oud, verkozen is, lijkt de campus weer verenigd en hoopvol.
Davila is een bekende dove leider. Hij komt terug uit zijn pensioen om volgende maand interim-president te worden. Hij zei gisteren dat de school vooruit moet omdat iedereen van Gallaudet houdt. “Als we het niet samen kunnen doen, zal het niet gebeuren,” zei hij.
“Hij heeft iets waar iedereen van houdt, hij kent de universiteit, hij kent de federale bureaucratie, hij kent het hoger onderwijs en wordt allom erg gerespecteerd in de dovengemeenschap.”
Hij is de zoon van landbouwarbeiders die uit Mexico geimmigreerd zijn. Hij was arm in zijn jeugd en studeerde om leraar te worden. Later werd hij ambtenaar en secretaris van het Amerikaanse onderwijsdepartement.
Davila moet heel wat hete hangijzers aanpakken. Raciale spanning en debatten over het belang van Amerikaanse Gebaren Taal voor de school. Culturele en sociale zaken die extra zwaar wegen omdat Gallaudet voor velen het hart is van de dovenwereld. Nog een groter knelpunt is de akademische uitdaging waar de school mee geconfronteerd wordt. Gallaudet wordt zowel door de federale overheid als door zijn geldschieters onder de loep gehouden.

http://www.washingtonpost.com

11-12-2006


Sophie werd tweede bij de Miss France verkiezing.


Sophie Vouzelaud poseert hier trots met haar vriend op de foto nadat ze tweede werd bij de Miss Frankrijk verkiezing.
Een moeilijk moment tijdens de verkiezing was het interview natuurlijk. Met een gebarentolk kon Sophie toch uitleggen dat door mee te doen ze wil bewijzen , dat doven net zo goed in staat zijn om aan dergelijke wedstrijden deel te nemen. Door haar innemende persoonlijkheid maakte Sophie heel wat indruk, zowel op de medekandidaten als op het publiek.

10-12-2006


Brand in vluchthuis voor doven eist vierde dodelijk slachtoffer.


Een huisbrand in de streek van San Antonio (VS) waarbij 3 mensen stierven, waaronder 2 doven eiste zaterdag nog een vierde slachtoffer. Een 48-jarige dove grootmoeder die haar huis had opengezet voor dove vrienden die een thuis zochten. De dood van Rosa Bustos maakt de brand tot een van de dodelijkste in de voorbije acht jaar. Rosa wat net gestopt met werken als secretaresse en stikte door de rook. Ze overleed in het ziekenhuis.
Vrijdag waren ook al haar 5-jarige kleindochter Samantha Medina en Bustos’ twee vrienden, de zussen Olga en Yolanda Gonzalez, die ook doof waren, gestorven in de brand.
Haar echtgenoot Julio, ook doof, stond zaterdag te staren naar de verkoolde resten van wat ooit zijn huis was. Hij vertelt dat iedereen sliep toen Samantha wakker werd door het geblaf van honden .Ze maakte haar grootouders wakker en het drietal probeerde te ontsnappen. Maar toen Julio de voordeur bereikte waren de anderen binnen al bezweken. Hij dacht dat ze achter hem waren, maar ze raakten geblokkeerd.
De juiste oorzaak van de brand is nog niet gekend, maar men weet wel dat die begon in de keuken, wellicht door een verhitte warmeluchtblazer.
Vriendin en buurvrouw Maria Rodriguez zei dat ze de familie al 30 jaar kende en regelmatig babysit was voor hun kinderen. Ze kent wel geen gebarentaal maar vertelt dat Rosa heel goed kon liplezen en dat ze vlug intieme vriendinnen waren geworden.


http://www.mysanantonio.com/news/metro/stories/MYSA121006.04B.deadliest_fire.3087a28.html

08-12-2006


Phonak steunt doof tennistalent Heike Albrecht.


De Zwitserse hoorapparatenfirma Phonak wil de 15-jarige Heike Albrecht begeleiden op haar weg naar de wereldtop. Het bedrijf bericht vandaag over een sponsorcontract met het meisje uit Nederzier bei Düren, dat alleen al dit jaar 30 overwinningen behaalde.
In oktober stopte Phonak met de sponsoring van zijn wielerploeg. Nu proberen ze het met de tennisbelofte die doof is van bij haar geboorte. Pas vanaf 110 decibel – het lawaai in een discotheek – kan het meisje iets horen. Ze gaat nog naar school en wil haar humaniora afmaken. “Geluiden hoor ik met mijn hoorapparaat, en zo weet ik, waar ik me moet op concentreren. Tijdens gesprekken lees ik ook op de lippen en tot nu toe gaat alles goed”, vertelt Heike Albrecht in de persmededeling.
Ze staat op kop van de rangschikking bij de dove speelsters in Duitsland, en wereldwijd is ze het nummer 5. Ze neemt ook steeds meer deel aan de gewone tornooien en is zo de laatste maanden 600 plaatsen naar boven geklommen en zo op rang 468 terecht gekomen. “Het is slechts een kwestie van tijd vooraleer Heike tot de Duitse top behoort.”zegt haar trainer Goran Mihajlovic. Daarvoor geeft de voormalige tennispartner van Monica Seles haar drie maal in de week een intensieve training.
“Heike Albrecht heeft een voorbeeldfunctie. Ze maakt duidelijk dat ook mensen met een hoorprobleem succesrijk zijn en hun doel bereiken. Haar succes zal voor andere dove mensen een hart onder de riem zijn”, zegt Wolfgang Bennedik, directeur van Phonak-Duitsland.

http://www.kobinet-nachrichten.org/cipp/kobinet/custom/pub/content,lang;1/oid,13567/ticket,g_a_s_t

07-12-2006


De grote stilte.


Wat voor doven alledaags is, dat hebben de monniken van de Karthuiserorde zichzelf vrijwillig opgelegd: zwijgen. De regisseur van de met prijzen overladen documentaire Philip Gröning, is er in geslaagd om toestemming te krijgen in het klooster te draaien. Hij leefde 6 maanden lang met de monniken samen en filmde hun alledaagse leven in het klooster. Zonder woorden. En omdat in de film niet gesproken wordt, is hij voor doven en slechthorenden net zo toegankelijk als voor horenden, ook zonder ondertitels.

http://www.intogreatsilence.nl/

05-12-2006


Follow me ( Volg mij).


Follow me heet deze kleine Dalmatiër, het is een meisje. Ze is levenslustig en kerngezond, alleen horen kan ze niet. Wat helemaal geen probleem is, want dove honden zijn net als dove mensen, meer “ogendieren” . Net dove mensen moet goed kunnen omgaan met dove honden. En voor horenden bestaat er een speciaal ‘ Hondengebarenboek’.
Een zacht Kerstgeschenk? Beter niet! Of alleen als zeker is dat de liefde voor Follow Me over de kerstdagen heen verder zal blijven duren.

http://www.taubenschlag.de/index.html

Het succes van oorimplantaties is oorzaak van cultuuroorlog.

Rachel Novaks: NewScientist


Is het einde van gebarentaal voor dove kinderen in zicht? Een reeks recente studies toont aan dat dove babies die in hun eerste levensjaar een implantatie krijgen, taal en spraak ontwikkelen die merkbaar aanleunt bij de ontwikkeling bij horende kinderen. Veel van die kinderen leren ook aanvaardbare gebarentaal en functioneren bijna foutloos in de horende wereld.

Deze bevindingen klinken de audiologen en de horende ouders van dove babies misschien triomfalistisch in de oren. Maar ze overtuigen in het minst diegenen in de dovenmaatschappij die volhouden dat het onethisch is dove babies te implanteren.

“Het idee alleen om gezonde babies te opereren doet ons kokhalzen,” zegt Harlan Lane, psycholinguïst aan de Northeastern Universiteit in Boston. “Dove mensen argumenteren dat ze een andere taal gebruiken en daarbij ook een verschillende cultuur, maar er is zeker niets mis met hen dat door een chirurg met een scalpel zou moeten gerepareerd worden. We moeten naar hen luisteren.”

Sinds de cochleaire implantaten 20 jaar geleden commercieel beschikbaar waren, werden ze als een bedreiging gezien voor de taal en cultuur van diegenen die doof geboren zijn. De sterkste tegenstand was tegen het gebruik bij kinderen die anders zouden opgroeien als gebarentaalgebruikers. Tot onlangs waren er geen degelijke bewijzen dat implantaten bij alle kinderen betere kansen zouden creëren om een normale spraak en taal te ontwikkelen. Er bestond de vrees dat degenen die geïmplanteerd waren in een niemandsland zouden terecht komen en tot geen enkele wereld – noch de horende, noch de dove – zouden behoren.
Deze bezorgdheid is niet meer nodig door nieuwe onderzoeken. Vorige week werd in het Bionic Ear Institue in Melbourne, Australia, door een team geleid door Richard Dowell van de Universiteit van Melbourne, aangetoond dat 11 zwaar dove kinderen die een implant kregen voor de hun éérste verjaardag, een volledig normale taalontwikkeling hadden tot de leeftijd van 4 à 5 jaar. Die taalkennis werd getest met een batterij proeven, verstaanbaarheidtests, expressie en observatie van fraseren en gebruik van sleutelwoorden.

Hun taalontwikkeling was ook superieur aan 36 andere kinderen die geïmplanteerd waren op 1 of 2-jarige leeftijd. Dat suggereert dat hoe eerder geïmplanteerd, hoe beter. “ De kinderen hebben nog altijd geen normaal gehoor, maar ze hebben een normale taal. Ze kunnen converseren, grapjes maken, liegen, plagen – al die gewone dingen die 4-5-jarigen doen,” zegt teamlid Shane Dettman.

De bevindingen van het team worden bevestigd door andere onderzoeken, waaronder een van Johanna Nicholas van Washington University in SST Louis, Missouri, en Ann Geers van de University of Texas in Dallas. Het toont een dramatische verbetering van de taalkennis bij 78 zwaar dove kinderen op 3-jarige leeftijd, als ze hun implant maar kregen dichter bij de leeftijd van 1 jaar eerder dan dichter bij de 3 jaar.(Ear and Hearing, vol27, pagina 286)

De bevindingen zijn heel belangrijk omdat de kennis van gesproken taal de sleutel lijkt te zijn opdat kinderen volledig in de horende maatschappij kunnen integreren. Een aparte studie door Thomas Lenarz en Anke Lesinski-Schiedat van de Universiteit van Hannover in Duitsland vond dat een kind dat geïmplanteerd werd voor de leeftijd van 2 jaar, 7O% kans heeft om naar het gewoon onderwijs te gaan, vergeleken met 30% kans voor een kind dat zijn implant krijgt tussen zijn 2de en 4de jaar.

Geers gaat ermee akkoord dat de dove cultuur onder grote druk komt te staan, maar zegt “er is geen vijandigheid. Mensen doen dit opdat dove mensen in de horende wereld kunnen leven, trouwen met wie ze willen, en werken waar ze willen, en opdat horende ouders hun kinderen binnen hun eigen cultuur kunnen opvoeden. Maar het moet er voor de doven als een genocide uitzien.”

Tot we deze nieuwe bevindingen hadden, toonden implants alleen succes bij volwassenen die op latere leeftijd doof waren geworden. Niet bij de 1 op 2000 mensen die elk jaar doof worden geboren. De meerderheid van de doofgeborenen hadden hum implant gekregen op een latere leeftijd dan 3 jaar. Velen kunnen spraakverstaan, maar slechts enkelen hebben een normale spreektaal ontwikkeld. Dit suggereert dat ervaringen met taal vanaf jonge leeftijd nodig zijn om te gaten in de informatie die je van een implant krijgt, te vullen. Zelfs de technisch meest geavanceerde implant geeft het brein slechts een ruwe benadering van het signaal dat een gezond oor levert.

De nieuwe resultaten tonen aan dat heel jonge kinderen de ingewikkelde regels van taal kunnen leren door het gebruik van een cochleaire implant. Waarschijnlijk omdat een kinderbrein nog zo kneedbaar is.

Het originele artikel verscheen in nr 1579 van New Scientist op 23 november, p.16-17

http://www.newscientist.com/channel/health/mg19225795.000-ear-implant-success-sparks-culture-war.html

01-12-2006


Een triest, stil verhaal eindigt in vreugde


Zhang Guangxia (links) wordt geknuffeld door haar vader. Gisteren, in het Shangai treinstation. Zahng, een doof meisje, was op de terugweg naar haar huis in de Henan provincie. Ze had 8 maanden lang rondgezworven op straat. Ze was onstsnapt aan een bende dieven en trok 8 maanden lang door China. Uiteindelijk werd ze met haar vader verenigd in Shanghai. Zhang trok de aandacht van een politieman die een ontredderde vrouw zag rondhangen in het treinstation van Shangai vorige woensdag.

http://english.eastday.com/eastday/englishedition/node20676/userobject1ai249808.html

30-11-2006


I.King Jordan: Fernandes had ‘Uitstekende Vooruitzichten’.


King Jordan, afscheidnemende voorzitter in de studio van NPR in Washington.

In zijn eerste interview sinds het studentenprotest de enige dovenuniversiteit van het land lam legde, betreurt de afscheidnemende voorzitter van Gallaudet de vijandelijke teneur van de betogingen, en sprak over zijn ontgoocheling over de gevolgen.
“Het leek erop of het tegen iets was in plaats van een protest voor een reden of een doel,” zei I.King Jordan woensdag. “Het was tegen een individu, en daarom is het zo de richting van een conflict uitgegaan.”
Het protest eindigde met de beslissing van Gallaudet om de benoeming van Jane Fernandes als volgende voorzitter van de school, nietig te verklaren.
Een van de klachten van de studenten was dat Jordan, Fernandes had klaargestoomd als zijn opvolgster, en daardoor de selectie had beperkt.
Jordan zegt dat hij daar niet mee akkoord gaat. “Ik ben heel trots dat ik haar mentor kon zijn,” zegt Jordan. “Ze had uitstekende vooruitzichten en ze was heel hoog gekwalificeerd om president-voorzitter te worden. Het spijt me dat ze geen kans kreeg.”
In een brede discussie geleid door Neal Conan, besprak Jordan ook zijn erfenis als eerste dove voorzitter van Gallaudet en had het over zaken waar de dove gemeenschap zich mee geconfronteerd ziet, zoals technologische vooruitgang, cochleaire implants en digitale hoorapparaten.
Het volledige interview in het Engels op:

http://www.npr.org/templates/story.php?storyId=6551118&ft=1&=1003

29-11-2006


Dove leerlingen knallen tegen truck.


Johannesburg.(Zuid-Afrika). Zeven leerlingen van een school voor doven in Johannesburg botsen met hun minibus tegen een loszittend onderdeel van een vrachtwagen. Ze komen er ongedeerd uit. Ze zijn wel in shock.
Voor het busje reed een verhuiswagen. Een overhangende tak rukte het dak van de vrachtwagen. Het dak vloog recht op het busje met de dove kinderen. Een 26-jarige man die achteraan op de vrachtwagen zat, had verwondingen in zijn gezicht en werd met verschillende armbreuken van de vrachtwagen gegooid.
Hij werd ter plaatse verzorgd en naar het hospitaal in Johannesburg gevoerd. Hij is stabiel. Amulanciers onderzochten de zeven dove schoolkinderen op de plaats van het ongeval. Gelukkig had niemand verwondingen. Al de kinderen waren duidelijk wel geschokt door het voorval. Hun families werden verwittigd en die kwamen snel ter plaatse. De chauffeur van het minbusje had een paar schrammen van de kapotte voorruit.

http://www.news24.com/News24.South_Africa/News/0,,2-7-1442_2036675,00.html

27-11-2006


Afrikaanse doven helpen.

Robert Davies is directeur van twee hoorcentra in Seaford en in Sevenoaks in Groot-Brittannië. Hij is net terug van zijn derde bezoek aan een dovenschool in een verafgelegen streek van Kenia. In zijn valies zat een groot gamma van apparatuur – hoorapparaten, diagnoseapparatuur, onderwijsmateriaal, batterijen, en een laptop. Alles samen meer dan 125.000 euro waard. Hij werd op zijn reis vergezeld van Matt Cannon, zijn zakenpartner. Samen trotseerden ze een vlucht van meer dan 10 uur en een lange rit over ondoordringbare wegen tijdens het regenseizoen naar het Reverend Muhoro School voor de Doven op de hellingen van Mount Kenya.
De school werd opgericht in 1993 met slechts 10 dove jongens. Nu zijn er 106 jongens en 95 meisjes tussen 16 en 22 jaar, en er zijn plannen om nog uit te breiden.

http://www.horshamonlone.co.uk/ViewArticle2.aspx?SectionID=1899316

25-11-2006


Voor een meer systematische screening op doofheid bij pasgeborenen.

De minister van het kind, hulp aan de jeugd en van gezondheid van de Franstalige gemeenschap, Catherine Fonck, heeft dinsdag een programma bekend gemaakt om in de kraamklinieken neonataal, doofheid op te sporen.
Het doel is om snel op te treden bij een positief resultaat. De test wordt uitgevoerd vanaf de derde of vierde dag na de geboorte. Dit gebeurt in 27 van de 54 kraamklinieken die meewerken aan het programma. De test die snel en pijnloos is peilt naar de geluiden die het oor van het kind uitzendt als reactie op de geluiden van het peilapparaat. Aan de ene kant kunnen de NKO-artsen hun diagnose verfijnen bij het vaststellen van doofheid bij een pasgeborene. Daarna kunnen de kinderen verwezen worden naar de verscheidene revalidatiecentra.
Bij een opsporing tijdens de eerste dagen na de geboorte heeft het kind 89 % kans op een betere scholing en een sociale en professionele integratie . Bij latere opsporing worden de kansen op 14 % geschat, zegt Catherine Fonck. (Belga)

http://www.7sur7.be/

23-11-2006


Lippenlezer doet onthulling na 70 jaar.


Wat Hitler echt tegen Eva Braun zei:” Je praat over een kleed dat niet past…Denk eens aan de problemen die ik heb!”
De private filmopnamen met Eva Braun, waarvan je hier een foto ziet, waren meestal zonder klankband. In 1936 kreeg Eva van Adolf Hilter voor haar 24ste verjaardag een camera. Men dacht dat de opnames verloren waren en dus ook de privé-gesprekken van Hitler met Eva Braun. De Berlijnse gebarentaaldocent Frank Hübner ontsleutelt de opnames voor een Britse tv-documentaire. Hij is zelf doof en kon van Hitlers lippen aflezen van een sterk vergroot beeld. Hitler over de camera: “Elke Duitse familie moet er één hebben. Elk aspect van de nationale groei wordt dan geregistreerd.” En schertsend tot Eva Braun:”Waarom film je een oude man? Ik zou jou moeten filmen.”
Hitler over een mislukte filmavond (hij keek in Berchtesgaden graag naar Micky Maus): “Ik weet waarom je de film van gisteravond niet bevallen heeft. Je wou graag nog eens ‘Vom Winde verweht’ zien. (Een Duitse Heimatfilm).
Over Rijksmaarschalk Göring:” Hij jammert als een schoolmeisje. Het gaat altijd over geld. Ik riep naar hem toe dat het waar is wat de mensen zeggen, dat varkens hun eigen vlees opeten.”
Over zijn erger wordend beven (vermoedelijk Parkinson) :”Ach, mijn arm!”
Om zeker te zijn dat deze woorden zijn juist worden de opnames door 6 experts bekeken. Ze moeten het eens zijn over wat gezegd wordt.

http://www.bild.t-online.de/



Ook doven bij de slachtoffers van de ontploffing in Danvers.



Danvers. Massachusets (VS) Zoals dikwijls het geval is zijn ook hier dove mensen mede het slachtoffer. De bewoners van het New England Home voor Doven moesten hun tehuis verlaten.
Het gebouw werd beschadigd en men weet niet wanneer het weer open gaat. De bewoners werden gewekt en naar een tijdelijk onderkomen in de Danvers High School gebracht. Sommigen werden door hun familie opgehaald. De dove bewoners waren zeer kwetsbaar. Er zijn ook verscheidene zieke mensen bij en ook dove ouderlingen met Alzheimer.


22-11-2006


Inspiratie door doof musikaal talent.


Ruth Montgomery is een top fluitspeelster. In haar geval is ze toevallig ook doof. Ze liet de studenten verstomd achter met haar musikaal talent en het inspirerende verhaal van haar leven.
Ze bezocht de Universiteit van Hertfordshire (GB) als onderdeel van haar campagne om de musikale mogelijkheden voor dove kinderen in scholen te verbeteren.
Ze is pas 25 en muzieklerares. Ze speelde met het St. Petersburg Filharmonisch orkest en in Moskou. Ze wisselde haar ervaringen uit met de studenten in de lerarenopleiding voor Onderwijs aan Dove Kinderen.
Ze zei:”Weinig mensen begrijpen hoe belangrijk muziek is voor dove kinderen. Er zijn veel verschillende manieren waarop muziek kinderen kan aanzetten tot leren.” “Ik zeg niet dat alle dove kinderen musikaal zijn en van muziek zullen houden zoals ik doe, maar alle kinderen moeten de kans krijgen om over muziek te leren en te ervaren wat muziek is.”
Ruth was een voorbeeld voor de studenten en gaf hen persoonlijk inzicht in de manier waarop muziek een belangrijke rol kan spelen in het onderwijs aan dove kinderen.

http://www.whtimes.co.uk/

19-11-2006


Broer van dove vrouw vecht voor genadige dood.


Een man uit Passau (Duitsland) staat voor een dilemma. Zal hij zijn 74-jarige zwaarzieke zus laten verhongeren of niet. Hij krijgt nu de assistentie van een advocaat gespecialiseerd in medicinaal recht. Voeding onder dwang die het lijden verlengt is mishandeling.
“Mensen wijzen mij aan alsof ik een moordenaar zou zijn, en ik heb alleen maar als mens gehandeld en wou mijn arme zus een waardige dood geven” zegt Hans W. een gepensioneerde man van 67. Dit leest hij in de krant over zichzelf. “Het kan toch niet dat hij God speelt en een arme, gehandicapte vrouw op een gruwelijke manier ombrengt!” Deze aanklacht komt van een openbare aanklager. De juriste Sabine Mayer schakelde het gerecht in toen ze bij een bezoek aan het bejaardentehuis St. Paulusstift von Neuötting ontdekte dat bij de patiënte Annemarie W. (74) de buiksonde die haar van voedsel voorzag al een week was verwijderd. De rechter liet direct haar broer als voogd afzetten, en gaf de voogdij door aan een ambtenaar.
Maar een specialist zegt: “De broer heeft volledig wettelijk gehandeld. De vrouw is zo zwaar ziek dat levensverlengende maatregelen niet meer zinvol zijn. Het gaat om mishandeling als nu opnieuw onder dwang voedsel wordt gegeven.
De vrouw Annemarie W. is door het lot niet verwend. Ze kwam doof op de wereld. Ze is geestelijk zwaar gehandicapt en wordt sinds haar 24-ste jaar verpleegd in het tehuis in Neuöttinger. In het begin namen de nonnen de voogdij op zich en elf jaar geleden werd de broer als voogd aangesteld. Ze komen uit een grote familie van 9 kinderen. “ Ik heb mijn zuster regelmatig bezocht. We begrijpen elkaar ook zonder woorden” De man zelf is vader van twee kinderen.
Deze zomer kwam alles kort na elkaar. Hersenberoerte, rolstoel, blind geworden. Ze weigert te eten. De verzorgers zijn hulpeloos tegen haar huilbuien. De artsen stellen zware hersenbeschadiging vast. Om kunstmatig te kunnen voeden en geneesmiddelen toe te dienen krijgt de patiënte een buiksonde. Alleen psychofarmaca kunnen de pijn verzachten.”Ik heb de telefoon genomen en samen met de behandelende arts beslist, om dit lijden niet onnodig nog langer te laten duren. Het was niet gemakkelijk.”
Maar zoals de rechtbank besliste is de buiksonde weer aangesloten. Hans heeft zijn zuster bezocht. Hij is vertwijfeld: “ Het is niet mooi om naar te kijken, haar lijden is te groot.”

http://www.mediendenk.com/index.php?AID=0000003015

15-11-2006


105 jaar geleden werd het eerste elektrische hoorapparaat gepatenteerd.



De mooiste dag in het leven van haar echtgenoot komt dichterbij, maar Alexandra van Denmarken is bedroefd. Binnen enkele dagen zal haar man gekroond worden als koning Edward VII van Groot Brittanië, en de praktisch dove prinses vreest ervoor de eerste woorden van haar man als monarch niet te kunnen horen.
Maar daar komt de Amerikaan Miller Reese Hutchinson en vraagt om gehoord te worden. Hij presenteert de prinses een hoorn, ongeveer zoiets als van een oude telefoon, die ze tijdens de kroning tegen haar oor moet houden. Aan de hoorn hangen draden die verbonden zijn met een 12 kilo zware batterij. Zo staat prinses Alexandra van Denemarken in 1902 met een hoorn aan het oor aan het altaar van Westminster Abbey. De uitvinding van Hutchinson is beroemd. Hij zelf werd geboren in Montrose (Alabama) en studeerde voor ingenieur. Hij werkt later als persoonlijk assistent van Thomas Alva Edison. Op 15 november 1901 vraagt de 26-jarige Hutchinson in New York een patent aan voor zijn ‘Accousticon’. Het toestel bestaat uit een koolmicrofoon, een versterker en een luidspreker die men aan het oor moet houden. De ontwikkeling van kleinere batterijen deed later de verkoop snel stijgen.

http://www.wdr.de/themen/kultur/stichtag/2006/11/15.jhtml

14-11-2006


Dove auteur wordt belicht op het toneel.


Het enige dove professionele theatergezelschap van Australië creëert een toneelstuk over de beroemdste dove Australische schrijfster.
Patricia Carlon schreef 14 thrillers die veel weerklank vonden. In het buitenland werd ze zelfs vergeleken met Patricia Highsmith en Ruth Rendell.
Maar wat haar lezers en ook haar uitgevers, niet wisten, is dat de teruggetrokken schrijfster doof was. Het was pas na haar dood in 2002 dat de familie het naar buiten bracht.
Het is verbazingwekkend, dat eens je dit weet, je dan haar boeken op een andere manier bekijkt. Ze vertelt verhalen van kinderen die niet kunnen duidelijk maken aan volwassenen wat er aan de hand is. Verhalen van claustrofobische situaties die verduidelijken wat we nu over haar weten.
Maar veel weten we niet. Ze ontweek journalisten en fans haar hele leven lang. Ze bleef in Bexley, een rustige voorstad van Sydney, omringd door ontelbare katten.
Een toneelstuk schrijven over haar leven was uiteraard een uitdaging. Het is zo geëvolueerd dat het stuk :”The Cat Lady of Bexley” een universeel beeld schets van wat doofheid is, en specifiek het leven van één dove persoon. De auteur van het toneelstuk Golan, zelf doof, neemt de gelegenheid te baat om de frustraties te ontdekken die samenhangen met het leven in een stille wereld; partners die te snel spreken, mensen die meedelijden tonen, maar ook het vieren van de vrijheid van de verbeelding.
Het Theatre of the Deaf van Australië is een tweetalige instelling, ze treden op in Auslan (Australische Gebarentaal) en in het Engels.

http://www.artshub.com.au/ahau1/news/news.asp?Id=104682

13-11-2006


Een Amerikaans doof koppel was bijna het slachtoffer van internetfraude.

Richard en Holly Wegman zijn beiden doof. Ze gebruiken hun computer om te communiceren met andere doven over de hele wereld. Ze loggen regelmatig in op Deafconnect.com, een site die werkt als een sociaal netwerk.
“We gebruiken het om goede vrienden te vinden”, zegt Richard in gebarentaal. Maar een paar weken geleden ontmoette hij iemand op het net wiens intenties niet vriendelijk waren.
Zijn familie vertelt dat een persoon zich als doof liet doorgaan en probeerde hen bij fraude te betrekken. “Doven vertrouwen andere doven. Het is een hechte gemeenschap,” zegt de vader van Holly. De zogezegde vriendin smeekte de Wegmans om haar 2500 dollar op te sturen met cheques van Mal-Mart (een heel grote supermarktketen in de VS). Zij kregen de cheques en moesten die innen bij Wal-Mart en het geld naar Nigeria opsturen. De bedriegster had het geld zogezegd nodig om terug naar Amerika te vliegen. Gelukkig vroeg Holly aan haar vader om dit na te kijken. Hij belde naar Wal-Mart, en die zegden hem dat de cheques met die bepaalde nummers al maanden geleden geïnd waren.
Gelukkig is de familie aan het ergste ontsnapt, maar ze blijven ontgoocheld achter. Ze dachten dat ze andere doven konden vertrouwen. Maar blijkbaar had iemand anders zich als een dove voorgedaan.

http://www.wltx.com/news/story.aspx?storyid=43969

11-11-2006


Polulaire wetenschappelijke prijs voor Esteem hoorimplantaat.




Popular Science uit New York geeft de prijs van beste nieuwigheid 2006 voor het volledig implanteerbare hoorsysteem Esteem gemaakt door Envoy Medical Corporation.
Het middenoor hoorimplantaat Esteem is het beste produkt in de kategorie persoonlijke gezondheid. Het implantaat van Esteem is in zijn kategorie de medische sensatie van het jaar 2006. Voor het eerst in de geschiedenis kon men een hoorsysteem zonder microfoon en zonder luidspreker zo verkleind worden dat het volledig kan geïmplanteerd worden. Voor miljoenen mensen die een hoorapparaat gebruiken wordt een droom bewaarheid. Esteem is volledig onzichtbaar, wordt volledig geïmplanteerd en loopt volle vier jaar lang. Ook de geluidskwaliteit schijnt in vergelijking met achterhetoorapparaten, fenomenaal. Patiënten laten weten dat ze zelfs het fijnste geruis kunnen horen, zoals het krassen van hun haar tegen hun kraag en zelfs bij het slikken geluid horen. En de surround geluidsinstallatie heeft nu eindelijk zin Naast de zeer goed akoustische eigenschappen is de miniaturiseringsgraad ook belangrijk. Esteem is zo klein geworden, dat het volledig kan geïmplanteerd worden en daardoor volledig onzichtbaar. Haar wassen, douchen, zwemmen, in de regen lopen, windgeruis, achtergrondlawaai of veel stemmen door elkaar, zijn geen probleem meer.

http://openpr.de/news/107246/Popular-Science-Award-Fuer-Esteem-Hoerimplantat.html

10-11-2006


Verkrachter krijgt klappen in India

LUCKNOW, India- Een man zal in Noord India in het openbaar 51 klappen krijgen als straf omdat hij zijn dove buurvrouw heeft verkracht. Hij werd door de ouderlingen van het dorp schuldig bevonden.
De politie deed niets nadat haar echtgenoot klacht had ingediend. Toen namen de ouderlingen de zaak in handen. “De politie zei dat ze niets konden doen omdat de vrouw niet kon vertellen wat er gebeurd was.” Normaal behandelen de dorpsrechtbanken geen criminele zaken maar omdat veel zaken van verkrachting ongestraft blijven in India en omdat veel politieagenten corrupt zijn, namen ze de zaak zelf op. Ze hoorden beide partijen en veroordeelden hem voor 110 Indische dollar en tot 51 slagen met de hand in het openbaar. Zo hopen ze dat hij toch schaamte voelt voor zijn daad. Met gebaren vertelde de moeder van drie kinderen hoe ze in een veld was verkracht toen ze zondag van haar werk in Rampur terug kwam. Rampur ligt 205 mijl ten noordwesten van Lucknow, de hoofdstad van Uttar Pradesh.
Toch is de politie ook nog met een onderzoek bezig. Ze ondervragen spelende kinderen die mogelijk getuigen zijn. Als hij alsnog door een rechtbank veroordeeld wordt, dan kan hij de doodstraf krijgen.

http://www.phillyburbs.com/pb-dyn/news/90-11102006-739810.html

Dove patiënten ondergaan elke dag spoedoperaties in Ierland.

Dove mensen ondergaan elke dag spoedoperaties zonder dat ze de risico’s kennen. Er zijn slechts 8 tolken voor 5000 doven die gebarentaal gebruiken. De Ierse presidente Mary McAleese woont een conferentie bij waar men een geldinjectie van 5 miljoen Pond vraagt om in Belfast en Londonderry opleidingen voor tolken in te richten. In het slechtste geval hebben doven zware operaties zonder bijstand van een tolk en dus zonder te weten wat er gebeurt, zegt de woordvoerder van het RNID, de Ierse dovenvereniging. Men verwacht dat president McAleese de regering zal vragen om het leven van 219000 doven en slechthorenden in Noord Ierland te verbeteren. Twee jaar nadat de Ierse gebarentaal werd erkend is er nog een groot gebrek aan investeringen. De doven zijn nog altijd ondervertegenwoordigd in het arbeidsmilieu.

http://u.tv/newsroom/indepth.asp?id=77804&pt=n

09-11-2006


De Reunie van de groep Genesis is eigenlijk slecht nieuws voor Phil Collin’s zijn oren.

Oudere fans zijn al aan het vieren, maar de reunie van de Britse rocklegende is slecht nieuws voor de oren van Phil Collens. Hij kan blijvend doof worden als hij toch op tournee gaat.
Zijn dokter heeft hem gewaarschuwd voor verdere optredens. De 55-jarige Collins werd plots volledig doof aan zijn linkeroor zes jaar geleden na een virale infectie. Nu is hij bang dat maandenlang optreden in een zeer luide omgeving ook zijn rechteroor gaat kapotmaken.
“Het is nu al zeer moeilijk om iets te horen in een luide omgeving. Ik kreeg het advies om geen shows meer te geven. Maar het is niet verslecht. Ik loop gewoon het risico om mijn ander oor naar de kl…ten te helpen.”

http://news.sawf.org/Gossip/26513.aspx

07-11-2006


Al 40 jaar lang is pastoor René bescond de brug tussen de dovenwereld en de kerk.
za
Doopsel, huwelijk, begrafenis… Om deze mijlpalen in het leven op een goede manier te beleven vragen doven en slechthorenden van heel Bretagne en soms van buiten Bretagne aan pastoor Bescond om hen te helpen. Rene Bescond woont momenteel in Pleyben. “ Het is mijn beldoeling dat de boodschap goed overkomt” Jammer genoeg zijn er in Frankijk slechts een tiental pastoors die zoals hij de Franse Gebarentaal beheersen. Een communcatiemiddel dat zowel door doven die gebaren gebruiken als door doven die kunnen liplezen, gebruikt wordt.
Wat is er anders? De soberheid, in de ceremonies wordt minder gebabbeld.In een klassieke ceremonie is er veel voor het oor en minder voor het zicht. Wij gebruiken teksten en een decor. Wij gaan naar het essentiele. Men zegt me:’ Ik hou er wel van als Rene preekt met zijn handen’. Mime, lichaamstaal. Langzamer praten, en minder.
Meer dan dertig jaar geleden kreeg hij die taak toebedeeld. Want inderdaad zijn ouders waren doof. Mijn vader was schoenmaker in Pont-de-Buis. Hij werd doof op zijn vijfde na een hersenvliesontsteking. Mijn moedertje was doof geboren. Ze was te vroeg geboren aan zeven maanden. Ze legden haar in een schoendoos met watte errond. En ze heeft het overleefd. Sinds 1968 heeft de pastoor alles geïnvesteerd in wat hij zijn missie noemt. Hij is nu 74 en blijft ijveren voor zijn doven.

http://www.letelegramme.com/

02-11-2006


Dove man bloedt dood.


In een ziekenhuis in München is een gepensioneerde dove man van 76 doodgebloed zonder dat dokters ingegrepen hebben. De verantwoordelijke arts werd veroordeel tot een geldboete wegens dood door verwaarlozing. De arts schuift de verantwoordelijkheid op de werkomstandigheden.
De 76-jarige man Franz M. is in een Münchens ziekenhuis overleden aan een innerlijke bloeding zonder dat iemand iets gezien heeft. De zwaar zieke man kon zich niet uiten omdat hij doof was, maar ook nog aan zijn bed vastgemaakt. Bij een val thuis had hij verscheidene ribben gebroken. Aan de vooravond van zijn val had de man nog het geneesmiddel ‘Clexane’ toegediend gekregen. Dat is een bloedverdunner. Om niet gekende redenen had men wel een foute dosis toegediend, 80 milligram in plaats van de voorgeschreven 20 milligram. Binnen een periode van 10 uur kreeg de man dus 160 milligram toegediend zonder dat er een speciale opvolging was. Noch zijn bloeddruk, noch zijn hemoglobinegehalte werden gecontroleerd. Franz M. bloedde dood door de innerlijke verwondingen als gevolg van zijn gebroken ribben en door de overdosering van de bloedverdunner. Pas om 16u30 merkte de verpleging op dat de man niet meer leefde. Bij de autopsie vond men 1,8 liter bloed in zijn buikholte.
De arts die hem bij zijn opname ’s morgens had onderzocht heeft die dag op 40 minuten tijd 35 patiënten gezien. De fout ligt bij het systeem, maar de arts blijft verantwoordelijk.

http://www.sueddeutsche.de/muenchen/artikel/662.89533/

28-10-2006


Dovencultuurdag in Vlaanderen



Donderdag 26 oktober ging in het St.Gregoriusinstituut de eerste Dovencultuurdag door. Meer dan 200 kinderen van alle Vlaamse dovenscholen namen deel aan deze manifestatie. Met hun begeleiders kwamen ze van Brugge, Hasselt, Antwerpen, Berchem en Woluwe naar Gentbrugge afgezakt. Georganiseerd door de werkgroep dovencultuur van het CORA en voornamelijk gedragen door de dove leden van die werkgroep werd het een dag van spel, lachen, gebaren en samenzijn.
Er is een nieuwsitem op het AVS-nieuws van donderdag 26 oktober.

http://www.avs.be/donderdag.html#6319

25-10-2006


John Brewster; een dove artiest die niet blind was voor de sterfelijkheid van kinderen.


Kunnen we aan de doeken van een schilder zien dat hij doof is? Communiceren de onbeweeglijke, passieve modelen de stilte van de portraitist? Een prachtige reeks schilderijen in het American Folk Art Museum gemaakt door John Brewster Jr.(1766-1854), een dove schilder van het menselijk aangezicht, laat uitschijnen dat de handicap van de artiest hem een speciale toegang gaf tot het innerlijk leven van zijn onderwerpen. Misschien. Het werk zelf is van belang, tegelijkertijd onvangbaar en konkreet, echt van deze wereld, en met toch een suggestie van eeuwigheid.
Brewster werd geboren in een redelijk welstellend milieu, afstammeling van een puriteinse familie uit New England. Zijn meest productieve periode viel in de periode dat de republiek nog in zijn kinderschoenen stond. Hij stond ten dienste van de welstellende handelaarsfamilies die het Amerikaanse ideaal voortstuwden.
Hij begon in 1890 en de daarop volgende jaren zocht hij zijn weg van Connecticut, over Maine, Massachusetts en het oosten van de staat New York op zoek naar opdrachten om portretten te schilderen. De mensen die hij schilderde hadden veel gemeen. Het waren overtuigde burgers, en in zijn weergave straalt hun rijkdom van het doek af. Je ziet het in de snit en de stoffen van hun donkere, strenge zwarte pakken en sneeuwwitte kragen.
James Prince, een goed boerende handelaar met thuisbasis Newberryport, Mass. , ontspant zich als een ontwikkeld heer, samen met zijn jonge zoon. Achter hem een schap met in leer gebonden boeken die de man zijn stand en ambities tonen. Hij heeft een air over zich van welwillend amusement, zonder zelfgenoegzaam te zijn. De jongen gelijkt uiterlijk op zijn vader maar zijn trekken zijn zonder expressie, alsof hij nog wacht op de nodige ervaring.
Kinderen waren de specialiteit van Brewster. Zowel jongens als meisjes staren de kijker ernstig aan. Hun kleine gestaltes gehuld in wijde jurken. Eén meisje heeft een mandje met aardbeien vast in haar vuistje, en een straaltje rood fruit drupt op haar andere hand. Haar kat ligt aan haar voeten en een groene weide strekt zich uit in de verte. Ze is Betsy Brewster, de half-zus van de schilder, vereeuwigd in 1800 als een kleine Eva in een Amerikaanse hof van Eden.
Haar minder fortuinlijke zus Sophia staat voor een donker veld met een zakkende zon achter haar hoofd. Sophia stierf datzelfde jaar toen ze 5 was, en waarschijnlijk schilderde Brewster haar portret na haar dood. Het straalt verdriet uit.
De alledaagsheid van kindersterfte hangt als een donkere wolk over deze stralende tentoonstelling. Brewsters kinderen spelen nooit of zien er ook niet als een deugniet uit. Kleine engeltjes in spe. Ze beschouwen bedenkelijk de verrassing die hun lot zal zijn.
Francis O.Watts met zijn rode kaken heeft een vogel op zijn wijsvinger zitten. In zijn andere hand houdt hij een blauwe draad vastgemaakt aan de poot van de vogel zodat de vogel niet kan ontsnappen. Het is een mooi beeld met een diepere betekenis; de vogel is de ziel van het kind, momenteel nog aardgebonden, maar klaar om hemels te zijn.
Of het doofzijn van Brewster er nu iets mee te maken had of niet, maar de artiest muntte uit in het uitlokken van oogcontact en het vastleggen van een relatie met degenen die hij schilderde. De onderwerpen van Brewster stralen een buitengewoon hoog niveau van intensiteit uit, en hij had blijkbaar het talent om die intensiteit op te zuigen met al zijn bruikbare zintuigen.

A DEAF ARTIST IN EARLY AMERICA: THE WORLDS OF JOHN BREWSTER JR. Tot 7 januari in het American Folk Art Museum, ‘( W.53rd St. Manhattan)

http://www.newsday.com/entertainment/arts.ny-etart4918684oct06,0,453163.story?coll=ny-arts-headlines

24-10-2006


In het gebarencafé begrijpt de kelner alleen wat hij ziet!


Het is een uniek dafé in de wereld. In Parijs, in het Café Signes zijn de 3 kelners en de 3 keukenpieten doof. Nergens anders op de wereld bestelt men zijn maaltijd met zijn handen. De dagschotel kost 7,5 euro en het menu is aan 12,50 euro. In de hoofstad is dit goedkoop.De Café Signes staat hoog genoteerd in de gids ‘Paris pas cher’. Het verdient wel 3 sterren als het op durf aankomt. Het café is open sinds 2003 en straalt van het licht, alle deuren zijn in glas. Ook de bar is open en zichtbaar. Alles is erop berekend dat iedereen in het café met elkaar kan gebaren. Maar de meeste bezoekers weten daar niets van. Je komt binnen met grote honger en je verlaat het café verzadigd en je hebt een taal bijgeleerd.
Glimlachend komt de dove kelner aan je tafel. En op een mirakuleuze wijze begrijp je hem. Een wit boekje leert je het alfabet van de gebarentaal. Biefstuk friet bestellen is kinderspel. Je moet je gespreide vingers door elkaar slaan en het werkt. De kelner komt terug met frieten. Klop tweemaal met je vuist op tafel en je zegt ‘smakelijk’ in doventaal.
Zo verloopt alles goed en snel in het restaurant. Alsof er niets aan de hand is. En toch is al het personeel doof. Ze spreken niet. Toch werken ze als echte chefs. Ze letten op de groene lampen op het plafond en op de trillers aan hun broeksband. Eén trilling betekent; het is klaar, twee trillingen: haast je. Drie? Je bent ontslagen. Grapje lacht de bazin: Francine Daude.
Ze werkt voor een hulpcentrum voor doven. 20 jaar geleden openden we het eerste centrum maar het café is een betereC plaats om te tonen wat doven kunnen. Normaal zie je ze niet . Doofheid in Frankrijk is nog een beetje een ghetto.
Het Café Signes draait op 50 maaltijden per dag. Het is leefbaar. Het beantwoordt aan zijn eerste doel: mensen in de maatschappij reintegreren, maar ook de ogen openen voor de gewone man. Er zijn duizenden mensen die de wereld alleen maar zien door wat ze opnemen met hun ogen. Absolute stilte is een verschrikkelijke muur.
Met een dove persoon praten herinnert de horenden aan de essentie van het leven. Als je niet naar een dove kijkt bij het praten, dan negeer je hem. En hij of zij heeft het gevoel van niet te bestaan. En eigenlijk geldt voor horenden hetzelfde.
Je verlaat het Café Signes met een vol gevoel en het hoofd vol goede voornemens. We hebben vaste klanten die hier komen om zich te herbronnen. Buiten in de drukte kan je dan met een glimlach terug naar je dagtaak.

Bron: Ouest-France: 13/10/2006 à Paris

23-10-2006


Doof-blinde man verrast door snelheidsboete.


Martyn Styles zei dat hij op de school van zijn zoon was toen de auto met zijn nummerplaat geflitst werd zo’n 320 km daar vandaan.
Toen de boete toekwam kon hij de brief natuurlijk niet lezen en gaf de brief aan zijn vrouw. Ze was zeer verbaasd en kon het niet geloven.
De politie verzekerde hen dat ze niets te vrezen hebben als het een vergissing is.
De politie heeft wel fotografisch bewijs dat de auto van M.Styles, een Renault Scenic, aan een snelheid van 36 mijl reed in een zone waar 30 mijl geldt. De boete bedraagt 60 pond en 3 punten van zijn rijbewijs. Normaal rijdt zijn vrouw met de auto, want Martyn heeft zelf natuurlijk geen rijbewijs.
Alles komt wel in orde, maar toch is Martyn Styles bezorgd, want dit is weer een geval van nummerplaatfraude. Iemand met hetzelfde model auto heeft zijn nummerplaat nagemaakt en denkt zo te kunnen doen wat hij wil zonder gepakt te worden.

http://news.bbc.co.uk/2/hi/uk_news/england/6077530.stm

19-10-2006


Het mooie verhaal van Sophie, Miss Limousin 2007.



Voor het eerst in de geschiedenis van de Missen is een jonge dove vrouw verkozen om haar streek te vertegenwoordigen. Heel jong, heel mooi en heel doof. Ze won van 10 andere meisjes.Ze heet Sophie Vouzelud, is 19 en komt uit St.Junien in de Haute-Vienne. Ze is verkozen tot Miss Limousin 2007. Ze is groot, mooi, heeft bruin haar en groene ogen. Ze heeft veel troeven, maar ook een handicap. Ze is doof en praat dus ook anders. Maar ze heeft zich zonder stress en complexen voorgesteld en… ze heeft gewonnen. Ze werd gesteund door haar familie en door Valérie, haar logopediste. Volgende stap: de wedstrijd voor Miss France 2007. Haar andere projecten: ze wil mannequin worden.

Bron: France3

17-10-2006


Dove jongen doet zijn verhaal van de brand





Als je ziet wat er overblijft van het huis van de familie Kearns in Vallejo, dan is het feit dat de 13-jarige Hobart Kearns dit overleefd heeft toch verbazingwekkend. Zwartgeblakerde ramen en de voortuin vol met afval van de brand.
“Toen ik het telefoontje kreeg van de buren dat mijn zoon nog in het huis was,” zei Ronald Kearns, de vader dan zei ik aan de buren:”Doe wat je kan om in het huis te gerakend.”
Met de hulp van een tolk zegt de jongen dat hij beneden was toen hij rook gewaar werd. Het was donker en ik kon het vuur zien. Ik liep toen naar boven naar de badkamer. Door de rook voelde hij zich gevangen:”Mijn ogen gingen steeds open en dicht en ik voelde me slaperig, maar ik bleef bidden tot God, a.u.b. God, a.u.b. God.”
Zijn buur hoorde hem ook op de muur slaan en zag hem tenslotte voor het raam staan schreeuwen op hulp.
Zijn ouders hadden hem die avond het vertrouwen gegeven om alleen thuis te blijven. Hij moet tenslotte zelfstandig worden. Daarom gaat hij ook naar een dovenschool in Fremont.

http://www.news10net/storyfull2.aspx?storvid+20728

15-10-2006


Dove jongen gered uit huisbrand.


Vallejo (Californië-VS). De brandweer van Vallejo redden een 13 jaar oude dove jongen uit zijn brandend huis. Vrijdagnacht klom een brandweerman op de ladder naar een raam op de tweede verdieping, zwierde de jongen over zijn schouder, en droeg hem naar veiliger oorden.
“Dit is voor ons dagelijkse kost, alhoewel het niet altijd zo dramatisch is”, zegt William Tweedy. “Het voelt altijd goed als we iets kunnen doen.”
Het vuur begon toen een koolmonoxide detector ter grootte van een rookalarm van het plafond viel, recht in een halogeenlamp die voor één of andere redenen op de grond stond.
De hitte van de lamp was voldoende om het plastiek van de detector te doen ontbranden.
De brandweer wist dat er een kind in het huis aanwezig was. Ze kregen de oproep om 11 over 9 van een buur en rukten om 15 over 9 uit. De brandweer in Vallejo is uitgerust met een computersysteem dat hen waardevolle informatie geeft over de bewoners van de plaatsen waar ze naartoe gaan, dat kan een blinde persoon zijn of iemand die in een rolstoel zit. In dit geval dat er een dove jongen woonde.
De 13-jarige jongen was alleen thuis en gedroeg zich zeer verantwoordelijk. De buur vertelde aan de dispatcher dat ze de jongen konden zien staan aan een raam op de eerste verdieping en van bij hun aankomst konden de brandweerlui hem daar zien staan. Beneden was het al één vuurzee en dikke zwarte rook kwam uit de ramen. Kapitein Michael Lionel klom op de ladder, gooide het muggenraam uit het kozijn en trok de jongen in veiligheid. De jongen werd ter plaatse behandeld voor rookinhalatie en daarna naar het ziekenhuis gebracht. Nochtans was het huis uitgerust met rookdetectors en zijn ouders hadden een aanvraag gedaan om rookdetectors te krijgen met flitslicht voor hun zoon, de enige dove in het gezin. Langs zijn moeder om, die voor hem tolkte, gaf hij te kennen dat hij dankbaar en blij is. De ouders zijn opgelucht dat hij gered is. Alles wat ze verloren kan vervangen worden. Hun zoon niet.

http://sfgate.com/

Tientallen protesteerders gearresteerd op vraag van de President van Gallaudet.


De campuspolitie arresteerde tientallen studenten die protesteerden in Gallaudet vorige nacht. Ze willen de universiteit terug open na een 3 dagen durende sluiting. Dit alles heeft opnieuw te maken met de aanstelling van een nieuwe president-rector.
Kort na 21 uur begon de politie studenten weg te slepen die de ingang blokkeerden. Ze scandeerden en gebaarden:”Dit is onze school!” Tegen ’s morgens waren er 80 gearresteerd. De politie deed dit op vraag van rector King Jordan en ze werden bijgestaan door tolken in orange jassen.
De arrestaties zijn het resultaat van een bittere discussie die in mei begon. Het gaat over de aanstelling van Jane Fernandes die ingaat in december. De studenten vinden haar afstandelijk. Sommige minderheidsgroepen zouden over het hoofd gezien zijn en de studenten vragen dat ze zou aftreden.
Ze weigert. Ze vindt dat ze het doelwit is van extremistische studenten. En gisteren zei ze:”Dit heeft lang genoeg geduurd.”
Van zodra de arrestaties begonnen stuurden de omstaanders tekstberichten rond om andere dove studenten te verwittigen. Ze begonnen ook geld op te halen om de gearresteerden hun borgtocht te betalen. Sommigen gaven één, vijf of tiendollar biljetten.

13-10-2006


Doofblinde man roeit op het Union Kanaal.


De doofblinde Michael Hamilton-Anderson wil roeien om anderen bewust te maken dat er ook doofblinde mensen zijn die iets kunnen presteren. Michael is 65 jaar oud en geeft al zijn sponsorgeld aan de Doofblindenvereniging van Schotland die 700 leden telt. Er zijn ongeveer 5000 doofblinde Schotten, en Michael hoopt dat zijn roeimarathon van 34 mijl niet alleen de mensen aanzet tot nadenken over de moeilijkheden die ze moeten overwinnen, maar ook bewijzen dat ze nog iets kunnen, zeker als ze de juiste steun krijgen. Michael krijgt die steun van David Plank, die al een hele tijd heeft getraind met Michael. Michael heeft nog geroeid op school, maar dat is 40 jaar geleden. Na school stopte ik met roeien, en langzaam verloor ik mijn zicht en mijn gehoor. Ik doe het ook om een depressie van me af te houden en te tonen wat doofblinden nog kunnen. Michael, zoals alle doofblinden, is volledig afhankelijk van zijn tastzin om te communiceren en om zich te oriënteren.

http://www.bbc.co.uk/2.hi.uk_news/scotland/tayside_an_central/6043736.stm

12-10-2006


Dove brandweerman vervult zijn droom.


Een dove jonge man liet zich door zijn doofheid niet tegenhouden om vrijwillige brandweerman te worden. Matthew O’Brien legde de eed af als brandweerman bij het korps van Lower Chichester in Delaware, VS. O’Brien is één van de 15 gekende dove brandweermannen over heel Amerika. Matthew schreef een essay over de geschiedenis van de brandweer en hij kreeg de sleutels van de kazerne en zijn eerste penning.” Ik voel me werkelijk goed en ben blij dat ik lid ben van de brandweer”, vertelt Matthew via zijn moeder die tolkt voor hem. Al bijna van bij zijn geboorte wou Matthew brandweerman worden, maar zijn ouders waren steeds bang hem te moeten zeggen dat dit niet zou kunnen. “Het is hun taak om mensen te helpen en het is dat wat ik wil doen”, zegt hij in gebarentaal. Voorlopig blijft hij taken uitvoeren in de kazerne tot een paar van zijn collega’s gebarentaal geleerd hem om te kunnen communiceren met hem in gevaarlijke situaties. Alle personeelsleden zijn bereid gebarentaal te leren. Zijn naamplaatje hangt fier boven zijn uitrusting en voor zijn geliefden is hij nu al een held, nog voor zijn eerste brandalarm. Hij is een voorbeeld voor anderen en in gebaren heeft hij een boodschap voor iedereen die een doel heeft in het leven. “Ze moeten ook hun dromen volgen.”

Bron: http://cbs3.com/topstories/local_story

11-10-2006

Hersenstamimplantaat bij dove kinderen.



In opdracht van de Duitse Dovenvereniging onderzocht Karin Kester de wetenschappelijk nog niet erkende maar toch in Duitsland geplande hersenstamimplantatie bij dove kinderen.
Haar bevindingen staan op www.kestner.de . Ze waarschuwt voor de gevaren die zulk een ingreep inhouden.
“We kunnen slechts gissen naar de risico’s, omdat er geen lange termijnonderzoeken, zelfs geen middellange onderzoeken zijn gedaan. Er is ook geen documentatie over de kinderen die in Italië al geopereerd zijn” schrijft Karin Kestner als antwoord op vragen van de oudervereniging van de Duitse Dovenvereniging. Als er een kind na of tijdens de operatie sterft kan dit niet ongedaan gemaakt worden. Heeft het kind schade opgelopen na de operatie dan is die niet meer te repareren, waarschuwt Kestner.
Een doof kind kan ook met zijn doofheid een goed, tevreden en gelukkig leven leiden. Het kan met gebarentaal, met leren spreken, met liplezen en de gave om beter waar te nemen dan horenden, leven, werken en zich een toekomst verzekeren.
Kestner doet een beroep op het geweten en de ethiek van betrokken dokters die de omstreden methode van hersenstamimplantatie in overweging nemen.

Bron: http://www.kobinet-nachtrichten.org

10-10-2006


Brandweerwagen botst tegen auto dove man .



Maandag 9 oktober, 2006 Riverside.

Een brandweerwagen op weg naar een interventie botste tegen een auto bestuurd door een dove man op het kruispunt van Riversie en Merrillavenue.
Officier Matt Parrish vertelt dat de bestuurder van de Honda Civic stond te wachten voor het rood licht om links af te slaan op Merrillavenue terwijl de brandweerwagen met flitsende lichten en volle sirenes kwam aangereden. Omdat al de baanvakken richting noord bezet waren reed de brandweerwagen op het linkerbaanvak.
De bestuurder van de auto die volledig doof is hoorde de sirenes niet. Het licht sprong op groen en hij begon links af te draaien vlak voor de brandweerwagen.
De bestuurder van de brandweerwagen probeerde hem te ontwijken maar raakte de Honda op de zijkant. De voorbumper van de Honda werk afgerukt en de brandweer kwam tot stilstand net tegen een brandkraan. Net niet snel genoeg om de kraan af te rukken.
De bestuurder van de Honda, Harold Levy, 58 jaar en doof, zei dat hij op weg was naar spullenhulp om een paar dingen af te zetten.
“Nog een geluk dat ik niet gewond ben”, schreef hij in een notitieboekje, en hij wees daarbij op de spullen die in zijn auto verspreid lagen.

09-10-2006


Doofheid het hoofd bieden





Van zodra ze wist dat haar zoon van 5 maanden doof was dacht Sandra Ferguson:”Waarom gebeurt dat met mij? De aarde stond stil.”
De jonge moeder en haar partner doorliepen een heel gamma van emoties.”We vroegen ons af:”Zeg me dat het niet waar is!” Er waren de schuldgevoelens, het verdriet, we keerden ons in onszelf. Ik kwam niet meer buiten. Ik zong niet meer voor mijn zoon? Wat nut had het? Nu weet ik dat je dat toch moet doen, het visueel contact ontwikklen, praten van aangezicht tot aangezicht.”

De doofheid van Mathis werd door tests bevestigd.”Ik had lichte twijfels. Mijn moederhart twijfelde, maar onvoldoende om iemand te consulteren. Ik liet mijn sleutels klingelen aan zijn oor, ik knipte met mijn vingers. Maar de kinderarts stelde me gerust.” Ondanks het feit dat er doven in de familie zijn. Uiteindelijk is het een nicht, wiens zoontje van 18 maanden ook de diagnose ‘doof’ had gekregen die me zonder verder uitstel doen handelen heeft.
Na de schok kreeg de strijdvaardigheid van de ouders de overhand. Ze besloten om hun zoon alle kansen te geven. “Omdat hij zou kunnen praten en communiceren met de mensen en omdat hij in een normale omgeving zou kunnen werken.”
Op negen maanden had Mathis een hoorapparaat. Moeilijk om te verteren voor de trotse ouders. Bang voor de reacties van de anderen. De moeder geeft het toe. “Ik heb hete tranen geschreid.”
Maar het kind zette plots grote ogen op omdat het geluid hoorde. Hij begon ook te praten. Op zijn 4 jaar is hij naar een orale school gestapt. De ouders blijven hem thuis stimuleren. Mathis doet aan karate. Met zijn mama gaat hij naar de winkel en naar de bibliotheek. Daar zit hij met luide stem te lezen.
Het kind houdt van muziek. Hij kan het tempo makkelijk volgen.
Onlangs kreeg Mathis een digitaal toestel waarmee hij meer subtiele geluiden kan horen en ook geluiden die verder af zijn, zoals regen op het dak van de auto of een krekel in het veld. Het apparaat verbeterde ook zijn uitspraak.
“Je moet niet wachten om bij een dokter te gaan als je instinct je iets wil zeggen,” verwittigt de moeder ons nu. Het kind zal meer kansen op slagen hebben. De taal ontwikkelt zich in de eerste levensjaren. Men kan die achterstand niet meer inlopen. Men kan altijd later nog gebarentaal leren.
“Je moet nooit beschaamd zijn om over de doofheid van je kind te praten. Je weet nooit wie met nuttige informatie komt aandraven.”

Bron: http://www.cyberpresse.ca

01-10-2006


Doven in de Amerikaanse stad Rochester hebben heel wat redenen om een feest van het leven te maken.


Het voorbije jaar werden de inwoners van Rochester overspoeld met verhalen over de problemen in de streek. Jobverlies, hoge belastingen, misdaad en jonge bedrijven die hun deuren sloten.
Toch hebben de organisatoren van de Doofbewustzijnsweek in Rochester, die doorging in de week van 24 tot 30 september, een hele lijst kunnen opstellen met positieve punten voor dove mensen in Rochester.
Rochester is de vestigingsplaats voor het Nationaal Technisch Instituut voor de Doven en van de Rochester School voor de Doven.
Heel wat werkgevers zoals RIT, de Universiteit van Rochester, Eastman Kodak en Xerox nemen gemakkelijk doven in dienst.
In Monroe, een deelstaat van Rochester, worden de meeste cursussen American Sign Language gegeven aan leerlingen in het middelbaar en hoger onderwijs. Heel wat van die cursussen worden gegeven door dove leerkrachten.
Wekelijks worden er films vertoond met Engelse ondertitels, zodat dove mensen ook naar nieuwe films kunnen gaan kijken, in plaats van maanden te moeten wachten op de dvd met ondertitels.
Ondernemingen zoals Wegmans, HSBC Bank, Wal-Mart, Starbucks, McDonald’s en andere zijn aangepast voor doven.
In de streek zijn ook verschillende bedrijven die door doven geleid worden.
Er zijn veel mogelijkheden om aangepast onderwijs te volgen.
Voor veel culturele, sociale, politieke en gemeenschapsevenementen worden gebarentolken door de overheid ingeschakeld.
Er zijn veel dovenclubs en sociale activiteiten voor doven.
De nieuwsuitzendingen zijn ondertiteld via teletext en de kranten publiceren artikels die interessant zijn voor de dove gemeenschap.
Rochester heeft ook zijn eigen krant, Deaf Rochester News, geleid door en voor de dove gemeenschap.
In de ziekenhuizen zijn tolken, personeelsleden die kunnen gebaren en zelfs dove dokters.
Niet-dove vrienden, buren, collega’s en handelaars hebben de dovencultuur en –taal als een verrijking ervaren.

http://www.democratandchronicle.com

25-09-2006


Lichten helpen dove man om te racen.

Daryn Miller reed de wedstrijd over 20 ronden in de eerste vijf. Achter de leiders was het duwen en botsen zo intens dat er bij sommige auto’s delen van de carrosserie los hingen. Miller bleef zijn gang gaan, aan een gemiddelde van 100 tot 110 per uur op het ovaal van 400 meter lang, immuun tegen wat er rondom hem gebeurde.
In de pitstraat stonden de medewerkers met koptelefoons in verbinding met de rijders. Maar op een hoek staat Miller’s vader Bob met een afstandsbediening in één hand en met zijn andere hand geeft hij signalen aan zijn zoon.
Als de rode auto met nummer 30 van Miller aan komt gereden doet zijn vader hem teken om te blijven gas geven.
Aan de streep is de 32-jarige Miller vijfde. Zijn beste plaats van het seizoen. Miller heeft geen koptelefoon want hij is doof. Maar op zijn dashboard staan 4 lichten die zijn vader bedient met een afstandbediening.Terwijl communicatie het grootste probleem is van Miller op het circuit is zijn concentratie zijn grootste troef. Omdat hij te weinig geluiden hoort en zeker niet kan bepalen van welke richting ze komen heeft zijn vader het systeem met de gekleurde lichtjes bedacht. Twee rode lichten aan de buitenkant, met ertussen een groen en een oranje. Twee rode lichten tonen of hij links of rechts moet rijden, groen is gewoon rechtdoor en oranje beduidt dat de wedstrijd geneutraliseerd is, door een incident op het circuit. Zijn vader houdt alles in het oog en bedient de lampjes met zijn afstandsbediening.
Op 5 augustus werd hij door een andere auto geramd. De wagen verloor olie en begon te branden. Terwijl iedereen zijn adem inhield, reageerde Miller heel kalm, hij draaide het contact om en stapte uit zijn auto.
Buiten het circuit is Daryn Miller even kalm en leidt hij een normaal leven. Hij werkt als zelfstandig tuinman en is altijd aan het werk om zijn hobby te betalen. Mama Lynda gaat nooit kijken. Maar echt bezorgd is ze niet. Ze heeft vertrouwen in haar man en haar zoon.

24-09-2006


Tirol: de Oostenrijkse tv ORF zendt voor het eerst uit met Oostenrijkse gebarentaal.


Dove mensen in Tirol laten hun problemen kennen ter gelegenheid van de Werelddovendag. In het kader van de ‘Dag van de doven’ werd de volledige ‘Tirol heute’ uitzending in Oostenrijkse gebarentaal getolkt. “Wij proberen dit vandaag voor het eerst,” laat Sybille Brunner, de moderator van het programma, weten. Niet zonder trots, trouwens.
Gefilmde bijdragen werden in een venster linksonder getolkt. Bij een interview was de tolk naast de moderator, zittend in beeld.
Deze première deed de deelnemers duidelijk veel plezier en het is te hopen dat in de toekomst meerdere programma’s met gebarentaal zullen uitgezonden worden.
Paul Steixner, voorzitter van de dovenverenigingen in Tirol, heeft het over een alledaags communicatieprobleem. Hij vindt het belangrijk dat de ORF ondertiteld wordt. In een interview zegt hij ook dat het woord “doof”(gehörlos) heel belangrijk is. Het woord ‘doofstom’ (taubstumm) is discriminerend zegt hij in gebaren.

http://www.bizeps.or.at/news.php?nr=7170

21-09-2006


De helft van alle doven heeft op een of ander moment aan zelfmoord gedacht.

Dit toont een onderzoek in Schotland aan. Doven denken eerder aan zelfmoord dan horenden, ze hebben het ook moeilijker om hulp te zoeken voor hun problemen.
Bijna de helft van de mensen die door Deaf Connections werden ondervraagd in Glasgow zegden dat ze er al aan gedacht hebben om zelfmoord te plegen. Ze vonden het ook moeilijk om aan te sluiten bij Anonieme Alcoholiekers of bij geestelijke zelfhulpgroepen die niet doof-vriendelijk zijn en te weinig fondsen hebben om tolken te betalen.
Zaken zoals vereenzaming en communicatieproblemen leiden ook naar depressies bij doven. Dit is zeker acuut bij mensen die doof geworden zijn. Het onderzoek toont aan dat 17% van de mensen uit die groep last hebben van een depressie. In vergelijking is dat maar 5% in de algemene bevolking.
Mensen die hun gehoor verliezen voelen een diepe woede en frustratie. Het heeft een invloed om hun werk, hun sociaal leven en op hun relaties.
Een aandachtspunt in het onderzoek is dat dove kinderen dikwijls gepest worden en zich geïsoleerd voelen. Ze zijn kwetsbaar en hebben een laag zelfbeeld.
Een andere kwetsbare groep mensen, zijn de vaders die zich buitengesloten voelen uit het leven van hun kinderen, nadat ze doof geworden zijn. Ook adolescenten en moeders met niet herkende postnatale depressies zijn extra kwetsbaar.
De studiegroep ziet ook dat dove kinderen die vroeger opgevangen werden in het buitengewoon onderwijs nu meer problemen hebben in het gewoon onderwijs omdat ze hun groepsidentiteit verloren zijn.

Bron:http://www.theherald.co.uk/news/70364.html

Blogarchief