Dove kinderen op schoot bij gebarende kerstman.
Dan Nakaso
De zeven jaar oude Branden Lee Tsuji-Jones wil gekleurde magneten en knikkers voor Kerstmis en vertelde dat gisteren aan de kerstman in Amerikaanse Gebaren Taal.
Voor de 15de opeenvolgende keer ontving de dove kerstman in het Pearlridge Center de wensen van ongeveer 130 dove en slechthorende kinderen van over heel Hawai.
Vorig jaar lag Branden in het ziekenhuis met longonsteking en kon de dove jongen de kerstman niet bezoeken. Daarom wou de mama van Branden, Ami Tsuji-Jones er zeker van zijn dat Branden zijn wensen persoonlijk aan de dove kerstman kon communiceren.
“Hij houdt er echt van om een Kerstman te zien die kan gebaren,” zei Ami, die zelf les geeft in Amerikaanse Gebaren Taal in het Kapi’olani College.
Er zaten gisteren veel kinderen op de schoot van de dove kerstman. En ze haalden hun lijsten met speelgoed boven. En, ja, sommige kleinere kinderen weenden als, wel ja, als babies.
Het is een jaarlijks terugkerend gegeven van de Amerikaanse kultuur. En omdat het de gewoonste zaak van de wereld zou worden waren de organisatoren gemotiveerd om het programma sinds 1991 draaiende te houden.
“Een van de elementen bij het opgroeien is Kerstmis vieren, en Kerstmis betekent de kerstman. Onze dove kinderen kunnen de kerstman niet antwoorden want ze kunnen hem niet horen. We wilden gewoon een normale situatie, waar de kerstman zegt,’En wat wil jij voor Kerstmis?’ en het is niet de oudere broer die dan zegt,’Hij wil een trein.’ Het is maar normaal dat je voor jezelf kan antwoorden.”
De kinderen komen er ook met de klas en hun juf naartoe. Op die manier hebben ze ook sociaal contact met dove kinderen van over heel Hawaï en ontmoeten ze de dove kerstman.
Karina, 2 en een half jaar oud, ontmoette de dove kerstman gisteren voor het eerst en zei hem in ASL dat ze een pop en een trein wil voor kerstmis.
“Als dove kinderen een kerstman bezoeken, en ze kunnen op zijn schoot zitten en hem vertellen wat ze willen,” zei Karina’s moeder, Rosalino Kia, “dat is het ‘coolste’ wat een kind kan ervaren.”
http://www.honoluluadvertiser.com/apps/pbcs.ddl/article?AID=/20061215/NEWS01/612150369/1001/NEWS
De zeven jaar oude Branden Lee Tsuji-Jones wil gekleurde magneten en knikkers voor Kerstmis en vertelde dat gisteren aan de kerstman in Amerikaanse Gebaren Taal.
Voor de 15de opeenvolgende keer ontving de dove kerstman in het Pearlridge Center de wensen van ongeveer 130 dove en slechthorende kinderen van over heel Hawai.
Vorig jaar lag Branden in het ziekenhuis met longonsteking en kon de dove jongen de kerstman niet bezoeken. Daarom wou de mama van Branden, Ami Tsuji-Jones er zeker van zijn dat Branden zijn wensen persoonlijk aan de dove kerstman kon communiceren.
“Hij houdt er echt van om een Kerstman te zien die kan gebaren,” zei Ami, die zelf les geeft in Amerikaanse Gebaren Taal in het Kapi’olani College.
Er zaten gisteren veel kinderen op de schoot van de dove kerstman. En ze haalden hun lijsten met speelgoed boven. En, ja, sommige kleinere kinderen weenden als, wel ja, als babies.
Het is een jaarlijks terugkerend gegeven van de Amerikaanse kultuur. En omdat het de gewoonste zaak van de wereld zou worden waren de organisatoren gemotiveerd om het programma sinds 1991 draaiende te houden.
“Een van de elementen bij het opgroeien is Kerstmis vieren, en Kerstmis betekent de kerstman. Onze dove kinderen kunnen de kerstman niet antwoorden want ze kunnen hem niet horen. We wilden gewoon een normale situatie, waar de kerstman zegt,’En wat wil jij voor Kerstmis?’ en het is niet de oudere broer die dan zegt,’Hij wil een trein.’ Het is maar normaal dat je voor jezelf kan antwoorden.”
De kinderen komen er ook met de klas en hun juf naartoe. Op die manier hebben ze ook sociaal contact met dove kinderen van over heel Hawaï en ontmoeten ze de dove kerstman.
Karina, 2 en een half jaar oud, ontmoette de dove kerstman gisteren voor het eerst en zei hem in ASL dat ze een pop en een trein wil voor kerstmis.
“Als dove kinderen een kerstman bezoeken, en ze kunnen op zijn schoot zitten en hem vertellen wat ze willen,” zei Karina’s moeder, Rosalino Kia, “dat is het ‘coolste’ wat een kind kan ervaren.”
http://www.honoluluadvertiser.com/apps/pbcs.ddl/article?AID=/20061215/NEWS01/612150369/1001/NEWS
Geen opmerkingen:
Een reactie posten