Eén van de eerste advokaten van Amerika.

Geboren op 25 oktober 1880, werd hij blind hij blind door rubella toen hij negen was, later begon hij ook zijn gehoor te verliezen. Langzaam kwam het zicht in één oog terug. Hij wou naar Gallaudet gaan, maar werd geweigerd omdat hij een kleurling was. Hij studeerde af aan de universiteit van North Carolina in 1908. O’Kelley kreeg een vergunning om het beroep van advokaat uit te oefenen en was zo één van de eerste gekleurde advokaten van Amerika. Later studeerde hij nog verder in Yale, de tweede kleurling die er afstudeerde in 1912. Hij keerde terug naar zijn geboortestreek en bouwde een bloeiende advokatenpraktijk uit met zowel blanke als zwarte klanten. Bron: Joe A. Mobley: Raleigh: A Brief History. O’Kelly stierf in 1962.

Starbucks opent in Whasington D.C. een koffieshop met doof personeel

Ward Vandenberghe, een Vlaamse dove vriend die in Amerika ging wonen laat weten dat er in Washington nu een dove Starbucks is geöpend. Ze vertellen dat het vooral de bedoeling is om mensen samen te brengen. Het personeel is doof of slechthorend of horenden die ASL kennen. In andere winkels is het moeilijk een bestelling te plaatsen, moet ik wijzen, of opschrijven. Hier niet. Het kan op verschillende manieren. Je gebruikt ASL, of een ipad, of je wijst het aan. De winkel is volledig nieuw ingericht met kunstwerken van dove mensen, met een doof thema. Natuurlijk is Washington een grote stad en er zijn relatief veel doven omdat ook Gallaudet, de dovenuniversiteit in Washington is.

Ook in Gambia wordt de internationale dovenweek gevierd.

De Gambiaanse vereniging voor doven en slechthorenden vervoegt de wereld en viert de internationale week van de doven. Het thema was dit jaar Gebarentaal. De president van de vereniging Mariama Baldeh werkt hard om de levens van dove mensen in Gambia te verbeteren. Ze hebben honderden doven Gambiaanse gebarentaal geleerd en breiden nog uit over het hele land. Ze trainden ook tolken om met doven te werken in scholen, ziekenhuizen, televisiezenders die nieuws brengen en familie en gemeenschapsactiviteiten. De organisatie leeft van steun van de regering en van hulp van ngo’s. De leden zelf zijn te arm om lidmaatschap te betalen. Hoeveel doven er zijn weet men zelfs niet. Ze gaan af op de cijfers van het UN. Doven moeten een betere toegang krijgen tot publieke diensten en het is de verantwoordelijkheid van de staat om hen gelijke rechten te geven.