Broer van dove vrouw vecht voor genadige dood.
Een man uit Passau (Duitsland) staat voor een dilemma. Zal hij zijn 74-jarige zwaarzieke zus laten verhongeren of niet. Hij krijgt nu de assistentie van een advocaat gespecialiseerd in medicinaal recht. Voeding onder dwang die het lijden verlengt is mishandeling.
“Mensen wijzen mij aan alsof ik een moordenaar zou zijn, en ik heb alleen maar als mens gehandeld en wou mijn arme zus een waardige dood geven” zegt Hans W. een gepensioneerde man van 67. Dit leest hij in de krant over zichzelf. “Het kan toch niet dat hij God speelt en een arme, gehandicapte vrouw op een gruwelijke manier ombrengt!” Deze aanklacht komt van een openbare aanklager. De juriste Sabine Mayer schakelde het gerecht in toen ze bij een bezoek aan het bejaardentehuis St. Paulusstift von Neuötting ontdekte dat bij de patiënte Annemarie W. (74) de buiksonde die haar van voedsel voorzag al een week was verwijderd. De rechter liet direct haar broer als voogd afzetten, en gaf de voogdij door aan een ambtenaar.
Maar een specialist zegt: “De broer heeft volledig wettelijk gehandeld. De vrouw is zo zwaar ziek dat levensverlengende maatregelen niet meer zinvol zijn. Het gaat om mishandeling als nu opnieuw onder dwang voedsel wordt gegeven.
De vrouw Annemarie W. is door het lot niet verwend. Ze kwam doof op de wereld. Ze is geestelijk zwaar gehandicapt en wordt sinds haar 24-ste jaar verpleegd in het tehuis in Neuöttinger. In het begin namen de nonnen de voogdij op zich en elf jaar geleden werd de broer als voogd aangesteld. Ze komen uit een grote familie van 9 kinderen. “ Ik heb mijn zuster regelmatig bezocht. We begrijpen elkaar ook zonder woorden” De man zelf is vader van twee kinderen.
Deze zomer kwam alles kort na elkaar. Hersenberoerte, rolstoel, blind geworden. Ze weigert te eten. De verzorgers zijn hulpeloos tegen haar huilbuien. De artsen stellen zware hersenbeschadiging vast. Om kunstmatig te kunnen voeden en geneesmiddelen toe te dienen krijgt de patiënte een buiksonde. Alleen psychofarmaca kunnen de pijn verzachten.”Ik heb de telefoon genomen en samen met de behandelende arts beslist, om dit lijden niet onnodig nog langer te laten duren. Het was niet gemakkelijk.”
Maar zoals de rechtbank besliste is de buiksonde weer aangesloten. Hans heeft zijn zuster bezocht. Hij is vertwijfeld: “ Het is niet mooi om naar te kijken, haar lijden is te groot.”
http://www.mediendenk.com/index.php?AID=0000003015
Een man uit Passau (Duitsland) staat voor een dilemma. Zal hij zijn 74-jarige zwaarzieke zus laten verhongeren of niet. Hij krijgt nu de assistentie van een advocaat gespecialiseerd in medicinaal recht. Voeding onder dwang die het lijden verlengt is mishandeling.
“Mensen wijzen mij aan alsof ik een moordenaar zou zijn, en ik heb alleen maar als mens gehandeld en wou mijn arme zus een waardige dood geven” zegt Hans W. een gepensioneerde man van 67. Dit leest hij in de krant over zichzelf. “Het kan toch niet dat hij God speelt en een arme, gehandicapte vrouw op een gruwelijke manier ombrengt!” Deze aanklacht komt van een openbare aanklager. De juriste Sabine Mayer schakelde het gerecht in toen ze bij een bezoek aan het bejaardentehuis St. Paulusstift von Neuötting ontdekte dat bij de patiënte Annemarie W. (74) de buiksonde die haar van voedsel voorzag al een week was verwijderd. De rechter liet direct haar broer als voogd afzetten, en gaf de voogdij door aan een ambtenaar.
Maar een specialist zegt: “De broer heeft volledig wettelijk gehandeld. De vrouw is zo zwaar ziek dat levensverlengende maatregelen niet meer zinvol zijn. Het gaat om mishandeling als nu opnieuw onder dwang voedsel wordt gegeven.
De vrouw Annemarie W. is door het lot niet verwend. Ze kwam doof op de wereld. Ze is geestelijk zwaar gehandicapt en wordt sinds haar 24-ste jaar verpleegd in het tehuis in Neuöttinger. In het begin namen de nonnen de voogdij op zich en elf jaar geleden werd de broer als voogd aangesteld. Ze komen uit een grote familie van 9 kinderen. “ Ik heb mijn zuster regelmatig bezocht. We begrijpen elkaar ook zonder woorden” De man zelf is vader van twee kinderen.
Deze zomer kwam alles kort na elkaar. Hersenberoerte, rolstoel, blind geworden. Ze weigert te eten. De verzorgers zijn hulpeloos tegen haar huilbuien. De artsen stellen zware hersenbeschadiging vast. Om kunstmatig te kunnen voeden en geneesmiddelen toe te dienen krijgt de patiënte een buiksonde. Alleen psychofarmaca kunnen de pijn verzachten.”Ik heb de telefoon genomen en samen met de behandelende arts beslist, om dit lijden niet onnodig nog langer te laten duren. Het was niet gemakkelijk.”
Maar zoals de rechtbank besliste is de buiksonde weer aangesloten. Hans heeft zijn zuster bezocht. Hij is vertwijfeld: “ Het is niet mooi om naar te kijken, haar lijden is te groot.”
http://www.mediendenk.com/index.php?AID=0000003015
Geen opmerkingen:
Een reactie posten