25-09-2006


Lichten helpen dove man om te racen.

Daryn Miller reed de wedstrijd over 20 ronden in de eerste vijf. Achter de leiders was het duwen en botsen zo intens dat er bij sommige auto’s delen van de carrosserie los hingen. Miller bleef zijn gang gaan, aan een gemiddelde van 100 tot 110 per uur op het ovaal van 400 meter lang, immuun tegen wat er rondom hem gebeurde.
In de pitstraat stonden de medewerkers met koptelefoons in verbinding met de rijders. Maar op een hoek staat Miller’s vader Bob met een afstandsbediening in één hand en met zijn andere hand geeft hij signalen aan zijn zoon.
Als de rode auto met nummer 30 van Miller aan komt gereden doet zijn vader hem teken om te blijven gas geven.
Aan de streep is de 32-jarige Miller vijfde. Zijn beste plaats van het seizoen. Miller heeft geen koptelefoon want hij is doof. Maar op zijn dashboard staan 4 lichten die zijn vader bedient met een afstandbediening.Terwijl communicatie het grootste probleem is van Miller op het circuit is zijn concentratie zijn grootste troef. Omdat hij te weinig geluiden hoort en zeker niet kan bepalen van welke richting ze komen heeft zijn vader het systeem met de gekleurde lichtjes bedacht. Twee rode lichten aan de buitenkant, met ertussen een groen en een oranje. Twee rode lichten tonen of hij links of rechts moet rijden, groen is gewoon rechtdoor en oranje beduidt dat de wedstrijd geneutraliseerd is, door een incident op het circuit. Zijn vader houdt alles in het oog en bedient de lampjes met zijn afstandsbediening.
Op 5 augustus werd hij door een andere auto geramd. De wagen verloor olie en begon te branden. Terwijl iedereen zijn adem inhield, reageerde Miller heel kalm, hij draaide het contact om en stapte uit zijn auto.
Buiten het circuit is Daryn Miller even kalm en leidt hij een normaal leven. Hij werkt als zelfstandig tuinman en is altijd aan het werk om zijn hobby te betalen. Mama Lynda gaat nooit kijken. Maar echt bezorgd is ze niet. Ze heeft vertrouwen in haar man en haar zoon.

24-09-2006


Tirol: de Oostenrijkse tv ORF zendt voor het eerst uit met Oostenrijkse gebarentaal.


Dove mensen in Tirol laten hun problemen kennen ter gelegenheid van de Werelddovendag. In het kader van de ‘Dag van de doven’ werd de volledige ‘Tirol heute’ uitzending in Oostenrijkse gebarentaal getolkt. “Wij proberen dit vandaag voor het eerst,” laat Sybille Brunner, de moderator van het programma, weten. Niet zonder trots, trouwens.
Gefilmde bijdragen werden in een venster linksonder getolkt. Bij een interview was de tolk naast de moderator, zittend in beeld.
Deze première deed de deelnemers duidelijk veel plezier en het is te hopen dat in de toekomst meerdere programma’s met gebarentaal zullen uitgezonden worden.
Paul Steixner, voorzitter van de dovenverenigingen in Tirol, heeft het over een alledaags communicatieprobleem. Hij vindt het belangrijk dat de ORF ondertiteld wordt. In een interview zegt hij ook dat het woord “doof”(gehörlos) heel belangrijk is. Het woord ‘doofstom’ (taubstumm) is discriminerend zegt hij in gebaren.

http://www.bizeps.or.at/news.php?nr=7170

21-09-2006


De helft van alle doven heeft op een of ander moment aan zelfmoord gedacht.

Dit toont een onderzoek in Schotland aan. Doven denken eerder aan zelfmoord dan horenden, ze hebben het ook moeilijker om hulp te zoeken voor hun problemen.
Bijna de helft van de mensen die door Deaf Connections werden ondervraagd in Glasgow zegden dat ze er al aan gedacht hebben om zelfmoord te plegen. Ze vonden het ook moeilijk om aan te sluiten bij Anonieme Alcoholiekers of bij geestelijke zelfhulpgroepen die niet doof-vriendelijk zijn en te weinig fondsen hebben om tolken te betalen.
Zaken zoals vereenzaming en communicatieproblemen leiden ook naar depressies bij doven. Dit is zeker acuut bij mensen die doof geworden zijn. Het onderzoek toont aan dat 17% van de mensen uit die groep last hebben van een depressie. In vergelijking is dat maar 5% in de algemene bevolking.
Mensen die hun gehoor verliezen voelen een diepe woede en frustratie. Het heeft een invloed om hun werk, hun sociaal leven en op hun relaties.
Een aandachtspunt in het onderzoek is dat dove kinderen dikwijls gepest worden en zich geïsoleerd voelen. Ze zijn kwetsbaar en hebben een laag zelfbeeld.
Een andere kwetsbare groep mensen, zijn de vaders die zich buitengesloten voelen uit het leven van hun kinderen, nadat ze doof geworden zijn. Ook adolescenten en moeders met niet herkende postnatale depressies zijn extra kwetsbaar.
De studiegroep ziet ook dat dove kinderen die vroeger opgevangen werden in het buitengewoon onderwijs nu meer problemen hebben in het gewoon onderwijs omdat ze hun groepsidentiteit verloren zijn.

Bron:http://www.theherald.co.uk/news/70364.html

20-09-2006


Cursus gebarentaal voor politiemensen in Jurbise.


Het is een première in België. Politieagenten volgen een cursus in Jurbise om gebarentaal te leren. Het doel is natuurlijk om de communicatie met doven te verbeteren.
In de meeste crisissituaties kunnen slechthorenden niet echt vlot communiceren. Om daaraan te verhelpen volgen 17 politiemensen een vorming om de basis van de gebarentaal te leren. Slechthorende mensen zullen niet meer op een tolk hoeven te wachten en zullen zich op een directe manier kunnen uiten. Op het programma staat het aanleren van een lijst gebaren maar vooral een sensibilisering voor de dovenwereld, om dove mensen beter te kunnen ontvangen.
In de provincie Henegouwen kennen momenteel slechts 3 agenten gebarentaal.

Bron: http://www.rtl.be/

17-09-2006


Twee dove studenten laten zich door de camera volgen gedurende een hele semester.


De twee dove studenten van het Victiorian College for te Deaf aan St Kilda Road laten zich door een camera volgen om hun ervaringen met de horende wereld te registreren.
Bethay is ambitieus en artistiek. Leerkrachten op haar horende school vertelden haar niet ongerust te zijn indien ze een deel van de lessen niet begreep.
Scott is geen goede student, zijn interessen liggen meer bij voetbal, auto’s en meisjes, maar hij wil wel een beroep leren, alhoewel zijn moeder graag wil dat hij aan de universiteit verder studeert.
Scott en Bethany zijn maar 2 van de ongeveer 3000 dove kinderen in Australië, maar ze vertegenwoordigen twee houdingen tegenover de dove wereld. De moeder van Bethany leerde gebarentaal toen ze wist dat haar dochter doof was en nooit goed zou spreken. De moeder van Scott wil dat hij zoveel mogelijk integreert in de horende wereld. Scott zelf kent ook geen gebarentaal.
De documentaire geeft een fascinerend beeld van een cultuur die het gebruik van hoorapparaten omslachtig en soms als pijnlijk omschrijft. Sommige doven vinden ze een uiting van de hegemonie van horenden. Er wordt heel wat trotsheid van de doven vertoond. Heel wat dove studenten zijn liever doof.
Iedereen is het er wel over eens om het etiket van ‘gehandicapte’ te verwerpen. Documentairemaakster Helen Gaynor heeft er goed aan gedaan de dialogen te ondertitelen. Het is een erkenning van de eigen stemmen van Scott en Bethany, en ze zijn niet bang om ze te gebruiken.

http://www.smh.com.au/news/tv-reviews/welcome-2-my-deaf-world/2006/09/13/1157827005970.html

10-09-2006


Zuid-Afrika: Aidspreventie gebaseerd op Zuidafrikaanse gebarentaal.


Een homosexuele vereniging van Zuid-Afrika geeft een stripverhaal uit met de titel: Worden je rechten gerespecteerd? In de vorm van een tekenverhaal over Aids en over sexuele rechten bestemd voor jonge doven. Het is te bekijken op het internet en behandelt verkrachting, de overdraagbare sexuele ziektes of homosexualiteit. Alles is gebaseerd op de gebarentaal van het land. Je moet er maar op komen!
Het project wordt gedragen door John Meletse, doof, seropositief en homo. Het is een noodzaak in een land waar heel veel HIV-seropositieve mensen zijn en waar er voor gehandicapten weinig aan preventie wordt gedaan.
Het werkje van 14 pagina’s vertelt het verhaal van dove leerlingen in het buitengewoon onderwijs. Ze wennen aan hun sexualiteit in de mate dat ze verschillende situaties beleven: de eerste sexuele gevoelens, verkrachting, hoe omgaan met homosexualiteit…Professer Kunene legt uit wat sexueel overdraagbare ziektes zijn, hoe je de symptomen kan herkennen en de gevolgen die ze op lange termijn kunnen hebben. Hij toont ook op een mannequin hoe je een condoom moet gebruiken. Hij legt ook uit dat elk niet gewenst sexueel contact verkrachting is en dat iedereen het recht heeft om heterosexueel, homosexueel of bisexueel te zijn.

Te zien op: http://www.wits.ac.za/gala/deafcomic1.htm

07-09-2006


Antoinette Lucero vindt werk.

Milwaukee, 5 september 2006.


Antoinette Lucero dacht dat ze nooit een job zou vinden. Al vijf jaar zonder werk en levend van steun. Ze vroeg zich af wie een dove vrouw zonder opleiding zou in dienst nemen.
Maar de 29 jaar oude alleenstaande moeder hoorde van een gratis programma dat gesponsord wordt door Manpower Inc. en waarmee ze een attest kon krijgen in assemblage van electronica. Ze is nu inspecteur bij Sennheiser Electronic in Albuquerque. Ze woont in haar eigen appartement en spaart voor haar dochter’s opleiding.
Lucero volgde een opleiding van twee maanden in maart samen met een aantal andere dove mensen. Eind mei werd ze geplaatst bij Sennheiser terwijl ze wel voor Manpower blijft werken. Zijzelf en de andere doven slaagden zeer goed in het programma omdat de instructeurs de technische informatie in Amerikaanse Gebarentaal vertaalden. Toen ze wou studeren bestond dat niet zegt Antoinette.
Nu is Lucero, die doof werd op haar tweede door meningitis, de enige dove werknemer bij Sennheiser. Ze communiceert met haar medewerkers met geschreven notities, hoewel er een tolk beschikbaar is. Ze is van plan nog meer cursussen te volgen op eigen initiatief en hoopt daardoor op vaste basis in dienst genomen te worden bij Sennheiser.

03-09-2006


Doof meisje uit Irak hoort na operatie.

Voor Amina, een meisje van 3 uit Irak was het een dag vol ‘eerste keren’. Het meisje is doof van bij haar geboorte. Met de hulp van het Amerikaanse leger en een hulpgroep uit Miami werd ze naar de Verenigde Staten gevlogen om een hoorimplantaat te krijgen. Donderdag werd het implant voor het eerst geactiveerd. Ze hoorde de dokters applaudiseren en het zachte Arabische accent van haar vader. Maar het geluid waar ze het liefst van hield was haar eigen stem. Oh, baba, zei ze. Eigenlijk noemde ze alles ‘baba’, het Iraakse woord voor papa. Ze kan nog geen klanken onderscheiden maar haar grote bruine ogen reageren op alle geluiden rondom haar.
Col.Warner Anderson, een special forces legerdokter, hoorde het verhaal van Amina. Samen met zijn vrouw die verpleegster is zorgde hij ervoor dat Amina in Amerika kon geöpereerd worden. Amina moet nog verscheidene maanden in Miami blijven voor therapie, die later ook nog in Irak moet verdergezet worden. Het Internationaal Kinderfonds probeert 32.000 dollar bij elkaar te krijgen om alles te betalen. Mohammed,de vader, 30 jaar oud en schilder van beroep, wil zijn naam niet in de krant uit schrik voor represailles als hij terugkeert naar Bagdad.

http://www.cbsnews.com/stories/2006/08/25/ap/health/mainD8JNB6N00.shtml

Blogarchief