Al 40 jaar lang is pastoor René bescond de brug tussen de dovenwereld en de kerk.
za
Doopsel, huwelijk, begrafenis… Om deze mijlpalen in het leven op een goede manier te beleven vragen doven en slechthorenden van heel Bretagne en soms van buiten Bretagne aan pastoor Bescond om hen te helpen. Rene Bescond woont momenteel in Pleyben. “ Het is mijn beldoeling dat de boodschap goed overkomt” Jammer genoeg zijn er in Frankijk slechts een tiental pastoors die zoals hij de Franse Gebarentaal beheersen. Een communcatiemiddel dat zowel door doven die gebaren gebruiken als door doven die kunnen liplezen, gebruikt wordt.
Wat is er anders? De soberheid, in de ceremonies wordt minder gebabbeld.In een klassieke ceremonie is er veel voor het oor en minder voor het zicht. Wij gebruiken teksten en een decor. Wij gaan naar het essentiele. Men zegt me:’ Ik hou er wel van als Rene preekt met zijn handen’. Mime, lichaamstaal. Langzamer praten, en minder.
Meer dan dertig jaar geleden kreeg hij die taak toebedeeld. Want inderdaad zijn ouders waren doof. Mijn vader was schoenmaker in Pont-de-Buis. Hij werd doof op zijn vijfde na een hersenvliesontsteking. Mijn moedertje was doof geboren. Ze was te vroeg geboren aan zeven maanden. Ze legden haar in een schoendoos met watte errond. En ze heeft het overleefd. Sinds 1968 heeft de pastoor alles geïnvesteerd in wat hij zijn missie noemt. Hij is nu 74 en blijft ijveren voor zijn doven.

http://www.letelegramme.com/