Twee dove studenten laten zich door de camera volgen gedurende een hele semester.


De twee dove studenten van het Victiorian College for te Deaf aan St Kilda Road laten zich door een camera volgen om hun ervaringen met de horende wereld te registreren.
Bethay is ambitieus en artistiek. Leerkrachten op haar horende school vertelden haar niet ongerust te zijn indien ze een deel van de lessen niet begreep.
Scott is geen goede student, zijn interessen liggen meer bij voetbal, auto’s en meisjes, maar hij wil wel een beroep leren, alhoewel zijn moeder graag wil dat hij aan de universiteit verder studeert.
Scott en Bethany zijn maar 2 van de ongeveer 3000 dove kinderen in Australië, maar ze vertegenwoordigen twee houdingen tegenover de dove wereld. De moeder van Bethany leerde gebarentaal toen ze wist dat haar dochter doof was en nooit goed zou spreken. De moeder van Scott wil dat hij zoveel mogelijk integreert in de horende wereld. Scott zelf kent ook geen gebarentaal.
De documentaire geeft een fascinerend beeld van een cultuur die het gebruik van hoorapparaten omslachtig en soms als pijnlijk omschrijft. Sommige doven vinden ze een uiting van de hegemonie van horenden. Er wordt heel wat trotsheid van de doven vertoond. Heel wat dove studenten zijn liever doof.
Iedereen is het er wel over eens om het etiket van ‘gehandicapte’ te verwerpen. Documentairemaakster Helen Gaynor heeft er goed aan gedaan de dialogen te ondertitelen. Het is een erkenning van de eigen stemmen van Scott en Bethany, en ze zijn niet bang om ze te gebruiken.

http://www.smh.com.au/news/tv-reviews/welcome-2-my-deaf-world/2006/09/13/1157827005970.html