Doof meisje schrijft geschiedenis in spellingswedstrijd.
Anna Brnak zit aan een tafel in een zaal omgeven van 80 andere middelbare schoolkinderen. Ze staren allemaal naar het blad dat voor hen ligt. Potlood in de hand. Anna is klaar om de 50 woorden op te schrijven. Ze worden voorgelezen door een man met een microfoon. Een ander volwassene tolkt wat de directeur uitlegt. “Als er iemand spiekt, sla op hun hand. Zorg er voor dat het woord dat je opschrijft ‘jouw’ woord is.”
Anna kan wel het meeste horen wat er gezegd wordt, maar haar eigen tolk Amanda Klein was er ook nog. Ze is de eerste dove leerlinge in 30 jaar die zo ver geraakt in de spellingswedstrijd. “Ik was heel blij toen ik het vernam,” zegt de 14-jarige Anna.” Ik was echt blij en ik stond te springen.” Anna verslindt boeken. Ze las het laatste Harry Potter boek uit op één enkele dag vorige zomer.
Anna werd geboren met het Stickler Syndroom, een ziekte die de bindweefsels in het lichaam aantast. Ze kreeg er glaucoom van – wettelijk is Anna dus blind – en progressief hoorverlies. Ze draagt hoorapparaten maar kan uitzonderlijk goed liplezen. Tot haar twaalfde kon ze geen hoorapparaten dragen omdat ze er stuipen van kreeg, veroorzaakt door een milde vorm van autisme.
De woorden van het dictee varieerden van gemakkelijk “Yacht” tot “calefacient”, een woord om in je haar van te krabben. Tolk Klein tolkt elke lettergreep en wrijft op haar gezicht om de betekenis van het woord ‘een verwarmende gezichtcrème’ te verduidelijken.
Achteraf zei Anna dat ze zich had laten vangen aan “Weimaraner”, een soort Duitse jachthond, en een paar andere woorden. Maar ze dacht toch dat ze het goed gedaan had.
Alleen de 30 beste gaan door naar de volgende ronde. Anna was er niet bij. Spijtig, maar ze had zich niet gerealiseerd dat het zo moeilijk zou zijn. Anna en haar moeder zijn niet ontgoocheld. Wij vermoeden dat Anna volgend jaar terugkomt.
http://www.greeleytrib.com/
Anna Brnak zit aan een tafel in een zaal omgeven van 80 andere middelbare schoolkinderen. Ze staren allemaal naar het blad dat voor hen ligt. Potlood in de hand. Anna is klaar om de 50 woorden op te schrijven. Ze worden voorgelezen door een man met een microfoon. Een ander volwassene tolkt wat de directeur uitlegt. “Als er iemand spiekt, sla op hun hand. Zorg er voor dat het woord dat je opschrijft ‘jouw’ woord is.”
Anna kan wel het meeste horen wat er gezegd wordt, maar haar eigen tolk Amanda Klein was er ook nog. Ze is de eerste dove leerlinge in 30 jaar die zo ver geraakt in de spellingswedstrijd. “Ik was heel blij toen ik het vernam,” zegt de 14-jarige Anna.” Ik was echt blij en ik stond te springen.” Anna verslindt boeken. Ze las het laatste Harry Potter boek uit op één enkele dag vorige zomer.
Anna werd geboren met het Stickler Syndroom, een ziekte die de bindweefsels in het lichaam aantast. Ze kreeg er glaucoom van – wettelijk is Anna dus blind – en progressief hoorverlies. Ze draagt hoorapparaten maar kan uitzonderlijk goed liplezen. Tot haar twaalfde kon ze geen hoorapparaten dragen omdat ze er stuipen van kreeg, veroorzaakt door een milde vorm van autisme.
De woorden van het dictee varieerden van gemakkelijk “Yacht” tot “calefacient”, een woord om in je haar van te krabben. Tolk Klein tolkt elke lettergreep en wrijft op haar gezicht om de betekenis van het woord ‘een verwarmende gezichtcrème’ te verduidelijken.
Achteraf zei Anna dat ze zich had laten vangen aan “Weimaraner”, een soort Duitse jachthond, en een paar andere woorden. Maar ze dacht toch dat ze het goed gedaan had.
Alleen de 30 beste gaan door naar de volgende ronde. Anna was er niet bij. Spijtig, maar ze had zich niet gerealiseerd dat het zo moeilijk zou zijn. Anna en haar moeder zijn niet ontgoocheld. Wij vermoeden dat Anna volgend jaar terugkomt.
http://www.greeleytrib.com/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten