Gebarentaal ook hulpmiddel voor niet-doven.

Als doven gebarentaal gebruiken om zich uit te drukken vinden we dat de normaalste zaak van de wereld. Nochtans zijn er ook situaties in een mensenleven dat gebarentaal de enige manier is om te communiceren voor horenden.
De jongeren David en Clément hadden het syndroom van Landau-Kleffner, een zeldzame vorm van epilepsie. Eén van de gevolgen van de ziekte is het verlies van het gehoor en van de spraak. Ze zijn alle twee verzorgd in de afdeling neuropediatrie van het CHUV in Lausanne.


Een dokter had daar het idee om gebarentaal te gebruiken als communicatie- en opvoedingsmiddel binnen het hospitaal en in de schoot van beide families. Vandaag zijn David en Clément genezen, en leiden ze een normaal leven.

De ziekte.

Het syndroom van Landau-Kleffner is een vorm van epilepsie die heel zelden voorkomt en die meestal het spraakvermogen wegneemt en soms ook het gehoor van de zieken. De afdeling neuropediatrie van de CHUV in Lausanne kent die neurologisch probleem heel goed. Naast de medische behandeling is er een remediërend programma uitgewerkt met gebarentaal als basis. In deze speciale context wordt gebarentaal een communicatiemiddel en een kostbare hulp om de gesproken taal terug te krijgen. Ze is ook goed voor de cognitieve ontplooiing van de jonge patiënten die uiteindelijk toch in de horende wereld worden geïntegreerd.

Het verhaal van Clément


Clément is 10 en woont met zijn familie in Monteux, in het Zuiden van Frankrijk. Als hij ziek wordt aan zijn 4de vragen zijn ouders hulp aan het CHUV. Professor Déonna stelt direct voor om gebarentaal te gebruiken en de hele familie stort zich op het leren van die tweede taal. Vandaag praat Clément opnieuw en hij heeft een gewoon leven. Maar gebarentaal maakt nog altijd deel uit van de dagelijkse omgang met de familie.

Het verhaal van David


David is 19 en woont bij zijn familie in Geneveys-sur-Coffrane in Zwitserland. Een eerste epileptische crisis velt hem als ook hij 4 jaar oud is. Hij hoort niet meer. Ook door hetzelfde team uit Lausanne gevolgd leert hij gebaren. Later gaat hij zowel naar het dovenonderwijs als het gewoon onderwijs. Sindsdien is hij genezen en studeert voor technisch tekenaar, machinebouw. Hij heeft een sociaal en harmonieus leven en ontmoet nog regelmatig zijn dove vrienden.

In Vlaanderen

Met de groeten aan S. A. een volwassen patiënt met Landau-Kleffner van bij ons. Ook S. kreeg de ziekte toen hij ongeveer 4 was. Ook hier in Vlaanderen wist de behandelende neuropediater dat gebarentaal een uitkomst kon brengen. S. is helaas niet ‘genezen’, maar o.a. dank zij het gebruik van de gebarentaal en zijn vele dove vrienden volledig in de maatschappij geïntegreerd. S. werkt, rijdt auto, heeft een vriendin en een liefhebbende familie.

Bron: http://www.tsr.ch