Een school voor vrede



In oktober werd op de Zwitserse tv een documentaire uitgezonden in het programma SIGNES (gebaren). De documentaire opgenomen in Jeruzalem door een Franse ploeg gaat over een school voor dove kinderen. De instelling verwelkomt zonder onderscheid Joodse en Arabische leerlingen. Iedereen leert de gewoonten van de andere, de gebruikelijke gebarentaal en vooral, de erkenning van elkaars identiteit. De film probeert niet het geweld weg te cijferen en het conflict in het Midden-Oosten te relativeren. Het idealiseert ook de krachtmeting van beide partijen niet. De makers van de film weten maar al te goed dat niets ooit helemaal verworven is. Maar ze herinneren er ons aan dat de dialoog, het gesprek, steeds mogelijk is, zowel in woorden als in gebaren.

Barouh, ziel van de dove kinderen


Deze dovenschool werd gesticht in 1965 door Barouh, een speciale man. De leerprogramma’s en het onderwijs zijn helemaal in gebarentaal. In deze heterogene wereld, verenigt de dovencultuur elke sociale oorsprong, ook de religieuze en ethische en toont aan dat ‘vrede’ ook rijmt met ‘verschil’.

Nog voor de intifada, heeft Barouh zijn school opgericht alleen door zijn eigen wilskracht en doorzetting. Hij toont ons op een eenvoudige manier de weg die we moeten volgen om vrede te bereiken.
De dove kinderen en hun leerkrachten lopen hand in hand ondanks het broze evenwicht in het conflict tussen Israëliërs en Palestijnen dat blijft aanslepen. Hij toont aan dat de vrede geen utopie meer is, maar eerder een zekerheid.

Bekijk de video op http://www.sourds.free/ of op http://www.tsr.ch/