Dove schilder publiceert een boek over dovengeschiedenis en het belang van gebarentaal
Hideto Noritomi (39) is een doof geboren schilder die in Obihiro woont op het eiland Hokkaido, het noordelijkste eiland van Japan. Hij publiceerde onlangs een boek met als titel “Ik wil leven met Japanse Gebarentaal”. Het boek is geïllustreerd met 25 afbeeldingen van zijn olieverfschilderijen. Hideto zei dat hij de mensen iets wou leren over de trieste geschiedenis van de Japanse Gebarentaal en de fantastische ervaring hij heeft bij het gebruiken van gebarentaal. Hideto ging vroeger naar een dovenschool. Het gebruik van gebarentaal was er verboden toen. Hij werd ‘oraal’ onderwezen. De kinderen keken naar de mond van hun leerkracht en probeerden de woorden van de mond af te lezen en uit te spreken. Ze werden berispt als ze gebaren gebruikten. Ze kregen klappen op handen en armen of ze werden achter hun rug vastgebonden aan een stoel. Hideto leerde design en vond werk in een onderneming. Later ging hij naar Parijs om te leren schilderen. Hij trouwde een dove vrouw, Kazuko(35) toen hij 29 was en voorzag in zijn onderhoud als landschapsschilder. Zijn oudste zoon werd geboren in 2003. Hideto wou niet dat hij dezelfde ervaringen had als hij gehad had. Daarom besloot hij het boek over dovencultuur in Japan te schrijven. De eerste dovenschool in Japan werd opgericht in 1878 in Kyoto en het onderwijs aan doven in gebarentaal begon. Maar het merendeel van de pedagogen dachten dat gebarentaal nutteloos waren. Ze waren ervan overtuigd dat orale opvoeding meer overeenkwam met de opvoeding van horenden. Gebarentaal werd in Japan verboden tot 1933. Hideto hoopt een brug te worden tussen twee werelden, de Doven en de horenden.
Bron: Yomiuri Shimbun, 5 dec, 2008-12-29
http://www.yomiuri.co.jp/iryou/news.
Hideto Noritomi (39) is een doof geboren schilder die in Obihiro woont op het eiland Hokkaido, het noordelijkste eiland van Japan. Hij publiceerde onlangs een boek met als titel “Ik wil leven met Japanse Gebarentaal”. Het boek is geïllustreerd met 25 afbeeldingen van zijn olieverfschilderijen. Hideto zei dat hij de mensen iets wou leren over de trieste geschiedenis van de Japanse Gebarentaal en de fantastische ervaring hij heeft bij het gebruiken van gebarentaal. Hideto ging vroeger naar een dovenschool. Het gebruik van gebarentaal was er verboden toen. Hij werd ‘oraal’ onderwezen. De kinderen keken naar de mond van hun leerkracht en probeerden de woorden van de mond af te lezen en uit te spreken. Ze werden berispt als ze gebaren gebruikten. Ze kregen klappen op handen en armen of ze werden achter hun rug vastgebonden aan een stoel. Hideto leerde design en vond werk in een onderneming. Later ging hij naar Parijs om te leren schilderen. Hij trouwde een dove vrouw, Kazuko(35) toen hij 29 was en voorzag in zijn onderhoud als landschapsschilder. Zijn oudste zoon werd geboren in 2003. Hideto wou niet dat hij dezelfde ervaringen had als hij gehad had. Daarom besloot hij het boek over dovencultuur in Japan te schrijven. De eerste dovenschool in Japan werd opgericht in 1878 in Kyoto en het onderwijs aan doven in gebarentaal begon. Maar het merendeel van de pedagogen dachten dat gebarentaal nutteloos waren. Ze waren ervan overtuigd dat orale opvoeding meer overeenkwam met de opvoeding van horenden. Gebarentaal werd in Japan verboden tot 1933. Hideto hoopt een brug te worden tussen twee werelden, de Doven en de horenden.
Bron: Yomiuri Shimbun, 5 dec, 2008-12-29
http://www.yomiuri.co.jp/iryou/news.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten