Harlan Lane had gelijk.

Weet je niet wie het is, lees dan zijn boek: ‘The Mask of Benevolence’.(nog niet in het Nederlands)

Op een Amerikaanse weblog vond ik dit heel interessante stukje.
In de klas discussieerden we over verscheidene artikels en proefschriften over dovencultuur en taal. Eén van de proefschriften was getiteld:’Deafnicity’(een woordspeling of taalgrap, een samensmelting van Deaf en Ethnicity, tot welke mensengroep je behoort.)
De leerkracht zei dat het proefschrift waarschijnlijk geschreven was door een dove persoon in een horende hogeschool. Normaal staat een begeleider niet toe dat en proefschrift een titel heeft met een taalgrap erin Dat was voor hem een bewijs van paternalisme; men heeft lagere verwachtingen voor een dove in een horende omgeving. Doven kunnen zich permitteren wat horenden niet kunnen. Of nog anders gezegd, positieve discriminatie.
De schrijfster bedenkt: “Wat ben ik blij dat ik op Gallaudet studeer. Hier gebeuren zo’n zaken toch minder.”
Mijn leerkrachten zijn zowel streng als behulpzaam en ze laten me zeker niet toe om me te verstoppen achter mijn doofheid. Ik volgde bijvoorbeeld een cursus over klankleer. Mijn taak was om een woordenlijst om te zetten in fonetisch schrift. Ik deed mijn best, maar ik ben natuurlijk doof en zou niet weten hoe die woorden klinken, en ik gaf het werk af. Ik mocht herbeginnen. Ik kloeg erover dat ik die taak niet kon maken omdat ik doof was. Ze zei dat ik de taak toch moest maken, ik moest maar een woordenboek gebruiken of het aan een horende persoon vragen. Ik was kwaad maar maakte de taak toch met behulp van een woordenboek. Toch begreep ik niet wat voor nut dit voor mij kon hebben.
Maar nu begrijp ik dat ik gewoon een gelijke behandeling kreeg. Ik raakte er niet zomaar vanaf omdat mijn oren alleen maar als versiering dienen.
Paternalisme is waarschijnlijk nog slechter voor een dove dan de regelrechte betutteling door horenden omdat het verborgen zit achter een masker van behulpzaamheid en begrip maar het stinkt naar medelijden en lage verwachtingen.

Blog op www.xanga.com. Auteur: Elisa Abenchuchan