Jean-Max Coudon:”Ik ben tegen gebarentaal”.

Toen je vier jaar oud was heb je het gehoor verloren. Vandaag spreken wij gewoon met elkaar. Wat is je geheim?

Toen ik klein was zette ik mijn hand op de keel van mijn ouders om beter te verstaan wat ze uitspraken. Dat was een soort ommekeer in mijn begrip van spreken. Dank zij het liplezen en een apparaat waar ik een brevet op heb genomen ( de Vibravoice, een doos waarmee hij met zijn duim trillingen kan voelen van uitgebrachte klanken) kan ik in het omgevingsgeluid de verschillen tussen de fonemen voelen.

In je boek schrijf je dat je tegen gebarentaal bent. Waarom?

Doven die alleen maar onderricht krijgen in gebarentaal kunnen noch lezen, noch schrijven. Ze kunnen dus maar heel weinig communiceren en zijn volledig van de wereld afgesneden.

Als gediplomeerd apotheker, getrouwd en met twee kinderen, ben je volledig in de horende maatschappij geïntegreerd ?

Mijn handicap heeft mij gestimuleerd. Het was niet altijd makkelijk, zeker niet om te leren spreken, maar nu kan ik zelfs Spaans verstaan en spreken. Daarentegen, als er meerdere mensen rond de tafel zitten kan ik moeilijk de gesprekken volgen. En in het dagelijkse leven kan ik natuurlijk ook niet telefoneren of de intercom gebruiken, maar met mijn Vibravoice weet ik wel of er iemand binnen komt of niet.

De naam van het boek in het Frans geschreven: “Le Silence apprivoisé,(De Stilte getemd) Jean-Max Coudon, uitgeverij Anne Carrière, 283 blz. 18 euro.

Bron: http://www.metrofrance.com/

Heel wat Franse doven zijn niet zo blij met wat Jean-Max Coudon vertelt en hebben dan ook al massaal negatief gereageerd op zijn boek.