M.G.Hardie-Daviss: Wat Charles Dickens ons kan leren over Dovenonderwijs.

IN 1868 publiceerde Charles Dickens een weinig bekende novelle met de titel ‘Dr Marigold’ waarin de opvoeding van een doof bedelend meisje alle verbeelding tart. 

De moraal van dit korte verhaal ligt in het bereiken van een doel door motivatie en wederzijds respect en een volledig vertrouwen tussen leraar en leerling.

Sophy wordt geadopteerd door Dr Marigold die haar leert lezen en schrijven, uitzonderlijk voor die tijd. Waarschijnlijk was hijzelf maar laaggschoold maar de relatie gaf haar de kracht om actief al vlug zelf te leren.

Aan de basis ligt het echte onderwijzen en leren als het de grond is voor sociale en culturele vooruitgang voor het kind.

Toen Dr Marigold aanvoelde dat hij Sophy niets meer kon bijbrengen bracht hij haar naar een Doofstommeninstituut in London, waar ze uiterst verbaasd waren dat zij al kon lezen en schrijven. Uitzonderlijk. Wat wou Dr Marigold dan nog? Hij wou dat Sophy zo weinig mogelijk van de normale wereld zou afgesloten blijven ondanks haar handicap.

Inclusie en geletterheid blijven vandaag ook nog de belangrijkste zaken in de opvoedinng van dove kinderen vandaag. Jammer genoeg ging Dickens niet dieper op het onderwerp in zoals hij deed bij Oliver Twist en David Copperfield.

Het had ons een beter inzicht gegeven in de geletterdheid en inclusie van dove kinderen in zijn tijd en de manier waarop ze aangesproken werden zou vlugger tot bij ons gekomen zijn.