Een open raam op het leven van een doof kind.

  

De eerste roman van Patricia Averbach "Painting Bridges" speelt zich af in 1976 tussen het voorstel op gelijke behandeling van andersvaliden en de stemming ervan. Het gaat over Samantha, een jonge vrouw die treurt over het overlijden van haar man en baby in een autoongeval. Op een dag verdwaalt Tara, een 7-jarig doof meisje in haar tuin. Het meisje is door haar moeder verlaten. Ze waakt over het kind terwijl haar broer een geschikte school zoekt. Averbach begon haar loopbaan als logopediste en werkte een tijd in een dove babyopvang. Ze herinnert zich haar frustraties om de kinderen gesproken taal te leren, wat in de de 70tiger jaren nog de ambitie was. Sommige kinderen leerden niet liplezen, noch spreken. Ik vroeg me altijd af wat er met die kinderen zou gebeuren. Voor haar boek volgde ze dove chatrooms op het internet, luisterde gesprekken af van doven toen ze het over hun jeugdjaren hadden. 

http://arts.heraldtribune.com/2014-01-17/section/a-window-into-the-life-of-a-deaf-child/