Carolyn McCaskill herinnert zich dat ze als 15-jarrige naar school ging met negen andere zwarte leerlingen. Toen de leerkracht de klas toesprak was ze al verloren. Ik zat paf, zegt ze via haar tolk. Wat gebeurt er hier? De snelle handbewegingen van de leerkracht geleken niet op de gebarentaal die ze thuis had gebruikt met haar twee dove broers en die ze verder gebruikte op de Alabama dovenschool voor dove en blinde zwarten. Het ging niet om zich aanpassen aan de mensen en hun woordenschat, neen ze maakten gebaren voor gewone woorden die voor haar vreemd waren. Ze leerde dus maar een volledig nieuwe gebarentaal voor eenvoudige dingen zoals schoen of school.
Wat haar nu nog intrigeert samen met andere experten is in welke mate er twee gebarentaalsystemen naast elkaar kunnen bestaan, een voor blanken en een ander voor zwarten, naast elkaar geëvolueerd en blijvend samen blijven bestaan, zelfs op Gallaudet Universiteit, waar zwarte en blanke studenten sociaal met elkaar omgaan en waar McCaskill nu professor dovenstudies is.
http://www.washingtonpost.com/lifestyle/style/sign-language-that-african-americans-use-is-different-from-that-of-whites/2012/09/17/2e897628-bbe2-11e1-8867-ecf6cb7935ef_story.html?hpid=z5
