Ze dachten om een droomvakantie door te brengen in Turkije, maar ze konden op de tarmac van de luchthaven van Marseille blijven staan, zogezegd om veiligheidsredenen. De tweeëntwintig passagiers zijn woedend. We waren vroeger al met onze dovenclub naar Tunesië en Marokko geweest. Net voor het aan boord gaan kwam een hostes ons zeggen via onze tolk: "Het spijt mij maar er is een probleem. De commandant wil geen groep van 22 doven aan boord..." We keken elkaar aan al lachend, we dachten dat het een grap was. Maar al vlug hadden we door dat het gemeend was. De commandant had schrik dat in geval van nood, dat we meer dan 90 seconden nodig zouden hebben om het vliegtuig te verlaten. Je kan onze gevoelens wel raden, een mengeling van verdriet, angst, frustratie en woede. Men behandelde ons eens te meer als debielen!
