Onvervangbaar gebaar
Er zijn altijd gebarentalen geweest voor de doven, maar soms waren er voor rituele redenen verbod op spreken, - tijdelijk of voor altijd – zodat gebarentaal nodig of zelfs onontbeerlijk was. En niet alleen in kloosters. In de tiende eeuw was er in het klooster van Cluny, in het oosten van Frankrijk ook een stiltegebod dat omzeild werd door een gebarentaal. Het resultaat was dat er meer gekletst werd dan ooit. Ook getrouwde Armeense vrouwen in de Kaukasus mochten niet spreken met de mannelijke familieleden van haar echtgenoot. Ze losten het probleem op door een gebarentaal te creëren. Kunsthistoricus Angus Trumble schrijft dit alles in zijn nieuw boek: “The Finger”.
