04-11-2007


Het kruis’teken’ in gebaren

De handen en armen van Brian Cross bewegen snel, zijn gezicht getekend door expressie als hij verteld over de helende krachten van Jezus. Hij pauzeert regelmatig om het dramatische effect te verhogen. Hij vangt de ogen en het instemmende geknik van zijn publiek, een 20-tal mensen die zijn bijbelstudie volgen. Cross spreekt geen woord, maar zijn boodschap wordt opgezogen door zijn congregatie. Cross is doof, en ook zijn toehoorders. Samen vormen ze de Bluegrass Deaf Mission. De eerste kerk voor doven en geleid door doven. “We begonnen in 2005 en hopen onafhankelijk te vormen,” zegt Beth Cross, de vrouw van Brian en zijn gebarentolk. Ze spreekt vloeiend en geeft stem aan de beelden die hij oproept. Maar ze tolkt alleen maar voor de journalist en de fotograaf, want de rest van de groep zijn een divers mengsel van mannen en vrouwen, zwart en blank, ouders en minder ouderen. De meesten zeggen dat het de expertise van Brian is die hen naar de kerk bracht. Brian gebaart heel goed en dat trekt de mensen aan. De taal is veel meer beeldend en de mensen zijn gefascineerd en leren daardoor ook beter. Dat komt omdat gebarentaal de eerste taal is van Brian Cross en zijn congregatie vindt aansluiting met de beelden die hij gebruikt. Veel beter dan bij een horende pastoor die gebaren zou aangeleerd hebben. De gebaren van een horende zijn meestal minder vloeiend, omdat de gebarentaal hun tweede taal is. Terwijl de dove gemeenschap in de crypte van de kerk bijeenkomt, gaat de dienst voor horenden gewoon boven door. Dat past iedereen goed want Brian en zijn vrouw hebben twee zonen, Dave, 15 en doof, en Ethan, 13 en die is horend. En er zijn nog 4 andere families die horende kinderen hebben die boven hun ding doen.

http://www.kentucky.com/158/story/220287.html

Geen opmerkingen:

Blogarchief