Elektronische reconstructie van het slakkenhuis.

Vorsers uit Zürich hebben een elektronisch slakkenhuis gebouwd, die het biologisch origineel sterk benadert. Nu wordt onderzocht of men van daaruit een nieuw soort implantaat kan ontwikkelen. Het menselijk slakkenhuis is een complexe acoustische sensor. Het is een opgerolde buis met een vloeistof en in twee helften verdeeld door het basilair membraan. De haarcellen zijn met dit membraan verbonden. De haarcellen zetten de geluiden van het middenoor over in zenuwimpulsen naar de hoorzenuw. De biomechaniek van het slakkenhuis kan signalen in verschillende frequenties opdelen naargelang de plaats op het membraan. Dat noemt men het tonoptonische principe. Lage frequenties worden door een terugkoppelingseffect versterkt via de hersenen. Het technisch nabouwen van dit proces is moeilijk. Huidige oplossingen zijn gebaseerd op zogenoemde filterbanken. Een Zwitserse onderzoekersgroep probeert nu een mathematisch model van de cochlea te maken die parameters van het biologische voorbeeld nabootsen. In een later stadium zal men onderzoeken of de nieuwsoortige sensor als basis kan dienen voor een nieuwsoortig implantaat. Een nieuw apparaat die een functionerend slakkenhuis vervangt en de hoorzenuw direkt stimuleert. De hoorzenuwstimulatie zou 5 tot 6 maal precieser zijn dan bij de huidige implantaten.

http://www.nzz.ch/magazin/dossiers/elektronische_rekonstruktion_der_hoerschnecke_1.563893.html