Doven hebben het moeilijk om werk te vinden.

Toen Sylvia Hellmers jaren geleden haar opleiding tot bureaubediende afsloot, vond ze geen job. Ze kwam steeds praktijk tekort. Maar de potentiële werkgevers waren wantrouwend en wilden haar geen kans geven omdat ze doof is.
Ondertussen werkt ze al meer dan 20 jaar en is als gemotiveerde en goed opgeleide medewerker door de collega’s gewaardeerd. Men vond voor de dove vrouw een werkplek waar ze niet met het publiek in aanraking komt. Want het liplezen is dikwijls heel omstandig. Sylvia behoort dus niet meer tot de 4,6 procent werkloze gehandicapten, een groep die momenteel niet meeprofiteert van de hoogconjunctuur. Omdat er nog steeds vooroordelen overblijven onderhandelt het arbeidsbureau tussen werkgever en werknemer. Meestal kan met een kleine technische aanpassing de werkplaats van de gehandicapte verzekerd worden. Het arbeidsbureau neemt de kosten op zich. En de ervaring is, dat wanneer de eerste scepsis overwonnen is, dat men dan als bedrijf veel vlugger een tweede gehandicapte in dienst wil nemen. Sylvia Hellmers is niet de enige gehandicapte die gemotiveerd en vol inzet haar werk wil doen.

http://www.newsclick.de/index.jsp/menuid/2163/artid/7353064