M.G.Hardie-Daviss:
Wat Charles Dickens ons kan leren over Dovenonderwijs.
IN 1868 publiceerde
Charles Dickens een weinig bekende novelle met de titel ‘Dr
Marigold’ waarin de opvoeding van een doof bedelend meisje alle
verbeelding tart.
De moraal van dit
korte verhaal ligt in het bereiken van een doel door motivatie en
wederzijds respect en een volledig vertrouwen tussen leraar en
leerling.
Sophy wordt
geadopteerd door Dr Marigold die haar leert lezen en schrijven,
uitzonderlijk voor die tijd. Waarschijnlijk was hijzelf maar
laaggschoold maar de relatie gaf haar de kracht om actief al vlug
zelf te leren.
Aan de basis ligt
het echte onderwijzen en leren als het de grond is voor sociale en
culturele vooruitgang voor het kind.
Toen Dr Marigold
aanvoelde dat hij Sophy niets meer kon bijbrengen bracht hij haar
naar een Doofstommeninstituut in London, waar ze uiterst verbaasd
waren dat zij al kon lezen en schrijven. Uitzonderlijk. Wat wou Dr
Marigold dan nog? Hij wou dat Sophy zo weinig mogelijk van de normale
wereld zou afgesloten blijven ondanks haar handicap.
Inclusie en
geletterheid blijven vandaag ook nog de belangrijkste zaken in de
opvoedinng van dove kinderen vandaag. Jammer genoeg ging Dickens niet
dieper op het onderwerp in zoals hij deed bij Oliver Twist en David
Copperfield.
Het had ons een
beter inzicht gegeven in de geletterdheid en inclusie van dove
kinderen in zijn tijd en de manier waarop ze aangesproken werden zou
vlugger tot bij ons gekomen zijn.