Turkse gebarentaal moet ééngemaakt worden


Turkije onderneemt actie om een nationale gebarentaal te creeëren. Momenteel worden er verschillende gebarentalensystemen gebruikt. Dat bemoeilijkt de communicatie tussen de doven onderling en maakt het de tolken extra moeilijk.
De wet op de gehandicapten van 2005 maakte duidelijk aan de Turkse overheid dat er geen nationale gebarentaal bestond. De administratie van de eerste minister is in samenwerking met Turkse taalinstituten en universiteiten begonnen om een uniforme nationale gebarentaal voor Turkije vast te leggen. Voorbereidingen zijn reeds in een gevorderd stadium. Gesprekken met doven en betrokken instellingen zullen volgen. Het project mag 2 jaar duren. Op het einde van die periode zal een nationale Turkse gebarentaal vastgelegd worden en onderwezen aan de doven. Voor sommige woorden bestaan nu soms wel honderden varianten. Daarom moet het werk grondig gebeuren.

http://www.todayzaman.com/tz-web/detaylar.do?load=detay&link=104030&bolum=101

Tentoonstelling in Essen-Duitsland: Doven in het Derde Rijk

De tentoonstelling samengesteld door Lothar Scharf over de levenomstandigheden van de doven onder het Nationaalsocialisme werd met groot succes in april vorig jaar getoond in Frankfurt en in januari 2007 in München. Nu is de indrukwekkende verzameling te zien in Essen. Van maandag 12 maart tot vrijdag 15 maartin het pedagogisch centrum van de Berufskollegs Essen, Kerchoffstr. 100, Essen-Frohnhausen. Toegang gratis!

http://www.taubenschlag.de/

Proteine kan genetische doofheid herstellen

Atlanta. (UPI) Een groot deel van doofheid die genetisch veroorzaakt wordt kan hersteld worden door het missende proteine te compenseren, blijkt uit een Amerikaanse studie.
Onderzoekers van de Emory Universiteit ontdekten dat door het verhogen van het proteine connexin26 in de cochlea van het oor er compensatie optreedt voor de afwezigheid van een ander proteine, namelijk connexin30. Hun bevindingen die gepubliceerd werden in de Proceedings of the National Academy of Sciences komen 10 jaar nadat onderzoekers voor het eerst ontdekten dat connexin26-mutaties de oorzaak zijn van doofheid bij doofgeborenen. Dit volgens de auteur Xi Lin, NKO- professor .Er zijn miljoenen doven die doof zijn door mutaties in dit gen; en erfelijke doofheid is een van de meest voorkomende genetische gebreken bij pasgeborenen. Bij mensen zonder genetisch bepaalde erfelijke doofheid werken connexin26 en connexin30 samen om de cochlea volledig te ontwikkelen. Als één van die proteinen ontbreekt beginnen de haarcellen in het slakkenhuis af te breken zodat geluiden niet kunnen vertaald worden in zenuwimpulsen en je dus doof blijft.

http://www.upi.com/ConsumerHealthDaily+Protein_may_reverse_deafness/20070225-010429-7389r/

Xu Xianqin: De “mooie mama” en haar dove kinderen



Xu Xianqin woont in Yongkang. Haar zoon is doof. Ze heeft haar moederlijke zorg en passie gewijd aan haar zoon om hem te leren spreken. Met haar hulp kon haar zoon gewoon naar school zoals elk ander kind.
Xu is ook de moeder van nog 48 gehandicapte kinderen. Ze werd een modelmoeder bewonderd door het volk. Ze kreeg er zelfs een prijs voor in 2005.
In de jaren 90, toen Xu 23 jaar oud was werd ze verliefd en trouwde. In het tweede jaar van hun huwelijk kregen ze een mollige jongen. Toen het kind 3 was kon hij nog altijd niet spreken. Ze konden zich niet voorstellen waarom. Op zijn vierde nog geen voortuitgang. Het nerveuze koppel bracht hun kind naar het Hangzhou Kinderziekenhuis. Uit het niets kwam het nieuws dat hij doof was. Onmogelijk! Ze gingen ook nog naar het kinderziekenhuis in Shanghai en in Beijing. Maar hun hoop verdween.
Ze zwoeren de eed: “Zelfs indien we er een fortuin bij inschieten, we zullen het kind helpen om te leren spreken”. Xu nam onmiddellijk ontslag .Ze leende geld van vrienden en familie om een digitaal hoorapparaat te kopen. Ze kocht handboeken en materiaal om haar zoon zelf te leren spreken. Om hem iets goed te laten uitspreken oefende ze met hem meer dan duizend keer. In het begin had haar zoon moeite met de uitspraak van de “a”. Xu liet hem op zijn rug op het bed liggen om te ontspannen. Als hij de “a” uitsprak legde ze zijn hand op haar keel zodat hij de klank kon voelen en ze toonde de vorm van haar mond. Na herhaald oefenen en veel geduld kon hij na een week de “a” goed uitspreken. Na maandenlang volhouden begon haar zoon “mama” te zeggen. Het koppel weende vreugdetranen en uit hun hart herrees de hoop. Van één woord kwamen er twee, dan drie, enzoverder. Ze liet geen enkele gelegenheid voorbijgaan om hem te helpen bij de uitspraak. De jongen was goed opgevoed en beleefd, maar soms had hij gewoon geen zin om te leren. Xu nam hem dan mee naar buiten om te kalmeren en wachtte tot hij weer zin had. Door de stress sliep ze slecht en verloor 20 kilogram. Na vier jaar hard werk kon haar zoon naar school zoals een normaal kind. Later ontmoette ze andere dove kinderen. Hun ouders smeekten haar om hulp. Samen met de autoriteiten stichtte ze verschillende centra met professionele hulpverleners. “Geef de dove kinderen een wereld met geluid” Dat is het doel van Xu.

Bron: sohu.com

Doven mogen niet stemmen in Argentinië.

Dove Argentijnen mogen hun recht om te stemmen niet uitoefenen omdat ze op de lijst staan van burgers die uitgesloten worden van de kieslijsten, samen met dementen, veroordeelde gevangenen, of gestraften voor verboden spelen. Zo verscheen het in de ‘Gids voor de kiezer’ gepubliceerd op het digitaal magazine van Argentina Lanacion.com. Deze Argentijnse kieswet houdt geen rekening met de rechten van de dovengemeenschap van Argentinië en zal moeten gewijzigd worden om zich aan te passen aan de moderne tijd.

http://www.diariosigno.com/noticia.php?ID=11916

Grootste cruiseschip ter wereld toegankelijk voor doven.


Doven krijgen dit jaar de gelegenheid om mee te varen met de grootste cruise ter wereld, de “Freedom of the Seas” (Vrijheid van de Zeeën). Een gewone cruise, maar met speciale aandacht voor de Dove Gemeenschap. Bijgevolg zijn er ook dove medewerkers aangeworven die moeten instaan voor de toegankelijkheid van deze cruise. Dit jaar is de reis voorzien van 28 oktober tot 4 november. Vertrek vanuit Miami (Florida) met aanleg in de 4 meest interessante havens van de streek: Mexico, Kaaimaneilanden, Jamaica en Hispanida. Het schip heeft een capaciteit van 3.600 personen, met speciale diensten voor de doven, zoals optredens in gebarentaal, met dank aan de dove acteurs en animatoren en de inzet van gebarentolken gedurende de hele reis. In 2006 namen 360 dove mensen deel aan de reis. In 2008 wordt een reis gepland naar Alaska en het volgende jaar naar Hawai. Meer informatie op onderstaande adressen. (Ik veronderstel dat de gebruikte gebarentaal ASL zal zijn).

http://dntv.deafnation.com/t/dntv.asp?articleid=439&zoneid=12http://www.freedomoftheseas.com/ http://www.passagesdeaftravel.com/

Doofheid remt motorrijder niet af.


Vladimir Yarets is een fenomenale man. Hij is 65 jaar uit en is afkomstig uit Wit-Rusland. Hij is in de stad Nelson in Nieuw Zeeland voor een paar dagen tijdens zijn wereldreis die hij 6 jaar geleden begon. Er kwamen heel was nieuwsgierigen kijken toen hij zijn BMW-650 motor, beladen met twee valiezen en andere pakken parkeerde op Trafalgar Straat op dinsdag. Hij communiceert met gebaren en gebruikt herhaaldelijk het gebaar “duimen omhoog” en wijst naar landkaarten. Op die manier vertelt ij over zijn reis in Nieuw Zeeland die op 17 januari begon. In de Homer Tunnel had hij wel wat schrik en aan de Westkust waaide het hard, vertelt Vladimir in gebaren. Op zijn motor die vol hangt met stickers van zijn wereldreis hangt ook een bericht dat hij zijn wereldreis van een dove motorrijder wil opgenomen zien in het Guinness Book of Records. Sinds hij in maart 2000 in Minsk vertrok, heeft hij meer dan 235.000 km gereden, door de vroegere Sovjetunie, Europa, Noord en Centraal Amerika en Australië. Ondertussen moest hij ook een jaar herstellen in de Amerikaanse stad Peoria nadat hij tegen een vrachtwagen was gecrasht. Vladimir Yarets legt uit, door naar zijn kaart te wijzen en een diepe Japanse buiging te maken, dat hij straks naar Japan vertrekt.

http://www.stuff.co.nz/stuff/nelsonmail/3969715a6510.html

Meisje sterft door bacteriële hersenvliesontsteking

Omaha, Nebraska, (Verenigde Staten). Een bericht dat dateert van 31 januari.
Katie Engle, een meisje van 7 uit de tweede klas van de Washington Elementary School is overleden nadat ze plots heel erg ziek werd. Haar moeder zegt dat haar dochter vrijdag naar huis kwam en zich niet goed voelde. ’s Anderendaags was ze al dood. De ene dag was ze gelukkig en de dag daarop was ze dood. Het eerste symptoon, hoofdpijn, had ze al een paar dagen langer. Maar toen ze vrijdag naar het ziekenhuis ging waren er geen andere symptomen van hersenvliesontsteking, zoals: overgeven, koorts en lusteloosheid. Nadat ze vocht kreeg toegediend voelde Katie zich zelfs beter. Maar de hersenvliesontsteking was de oorzaak van het opzwellen van Katie’s hersenen en het werd haar dood. Dokters zeiden dat bacteriële hersenvliesontsteking niet besmettelijk is. Ze geloven dat de ontsteking werd veroorzaakt door Katie’s cochleair implant. Een vaccintie had dit kunnen voorkomen. De familie schonk de organen van Katie voor transplantatie.

http://www.ketv.com/newsarchive/10891548/detail.html

Dove Dalmatiër kent 65 gebaren.


Killingsworth,Connecticut, Verenigde Staten. Op een avond, niet lang geleden troepten een groep studenten samen rond een oude, dove Dalmatiër. “Buig,” beval zijn eigenaar met een veeg van zijn hand. De hond, Hogan heet hij, schoof zijn poten naar voor, traag door zijn arthrose, en boog. “Slaap,” zei zijn baasje met een ander gebaar. Dat was moeilijker. De hond begreep wel wat hij moest doen, maar door de ouderdom weigerde zijn oude lichaam dienst. Hij kreunde. Maar de studenten waren toch onder de indruk. Velen maakten het' I love you gebaar'. De hond kwispelde met zijn staart en leek tevreden . De studenten zaten in het eerste jaar Amerikaanse Gebaren Taal. Als onderdeel van de cursus inviteerde hun lesgever hen om te oefenen met de hond en zijn baasje Mevrouw Bombaci. Twee plaatselijke legendes wat gebarentaal betreft. Mevrouw Bombaci ijvert ervoor om minder dove honden een dodelijk spuitje te geven. “Ik wil dat de mensen meer zien dan hun handicap”, zegt ze. Mevrouw Bombaci en de hond Hogan hebben zelfs de show van ‘Oprah’ gehaald. Samen geven ze overal lezingen.
Maar in het begin zag niemand iets in Hogan. Dierenbeschermers vonden hem in 1993, toen hij eigenlijk nog een puppy was, in een tuin, vastgeketend en ondervoed, vol zweren en kwetsuren. Hogan was bang van alles. Hij was nooit in huis geweest. Hij was doof geboren, een genetische afwijking die nogal veel voorkomt bij Dalmatiërs. Rond die tijd was Mevrouw Bombaci op zoek naar een hond. Hoewel ze geen ervaring had met doofheid besloot ze gebarentaal te leren en het te gebruiken om de hond te trainen. De meeste honden leren een aantal gesproken opdrachten – zit, blijf, kom hier en lig – maar Hogan leerde meer dan 65 woorden. Om hem te roepen maakte Mevrouw Bombaci een halsband met een buzzer vast aan zijn nek. Om Hogan van zijn angst te verlossen werd beroep gedaan op professor Dodman. Die schreef een boek,”De hond die teveel liefde had”, en om bij Oprah zijn boek te promoten bracht hij Hogan en Mevr. Bombaci mee. Van toen af was de carrière van de hond gelanceerd.

http://www.nytimes.com/2007/02/18/nyregion/18deaf.html?_r=1&oref=slogin

Dove man droomt van de Noordpool.


Oliver Westbury is een moedige man. Hij plant een expeditie om de eerste dove man te worden die de Noordpool te voet heeft bereikt. Hij wil 70 mijl door één van de meest vijandige landschappen trekken om geld in te zamelen voor dove kinderen. Hij is 26 jaar oud en geboren en getogen in Portsmouth. Om zijn plan uit te voeren heeft hij 27.000 Pond nodig (35.000 Euro). De helft van het geld is nodig om zijn trip te financieren: kleren, materiaal, eten, training, transport en huren van een helikopter om hen te droppen en weer op te halen. De rest van het geld is voor de nationale dove kinderenorganisatie in Groot-Brittanië. De reis zal doorgaan in april volgend jaar. Ze gaan op ski’s en trekken een slee met materiaal van 40 kg. Elke dag zal het team van 10 personen 6 tot 8 uren door de Arctische kou trekken, met temperaturen tot min 35 graden. Oliver zegt: “Ik ben eigenlijk wel bang. Ik kom misschien niet meer terug. Delen van mijn lichaam kunnen bevriezen, ik kan door dun ijs vallen enz. Meer informatie op zijn website: www.justgiving.com/oliverwestbury

Ontdekking van algoritmes maken het mogelijk gebarentaal door te sturen

Boodschappen doorsturen heeft op korte tijd de wereld overspoeld en het zal nog lang de beste optie blijven om met iemand te converseren. Maar voor sommige mensen gaat het te traag en die zoeken naar een alternatief. De Mobile ASL videocompressie probeert gebarentaal door te geven met videotelefonie, zelfs langs de trage data netwerken. Het is speciaal ontworpen om doven te helpen die afhankelijk zijn van hun GSM. Het werd ontwikkeld aan de Universiteit van Washington. Speciale algoritmes ontdekken delen in het beeld die het meest bewegen. Dit zijn de handen en de vingers. De algoritmes gebruiken de beperkte bandbreedte om de belangrijkste vectoren door te sturen. Dit betekent op de foto dat hoofd en lichaam niet veranderen maar handen en vingers des te meer.

http://www.engadget.com/ (Via Slashdot)

De cineaste Carole Sionnet heeft succes in Brazilië.


De cineaste Carole Sionnet is de auteur van ‘ Parmi nous, sans papiers, sans visages, sans paroles ‘ (Mensen onder ons, zonder papieren, zonder gezicht, zonder woorden.) Een documentaire van 52 minuten verschenen in 2004. In de film wordt heel wat gebarentaal gebruikt. De film toont een potret van een familie die uit Guinea komt en van een dove alleenstaande man. De film kan je kopen op DVD (www.cine3mondes.com)

Japanse vrouw misbruikt gebarentaal om doven op te lichten.

Een vrouw, die er van verdacht wordt om haar kennis van Japanse gebarentaal te misbruiken om dove mensen 2,7 miljard Yen te ontfutselen voor een niet bestaand investeringsplan, is door de politie van Tokio gearresteerd.
De 55-jarige vrouw is samen met twee kompanen opgepakt. Ze zouden 250 dove mensen opgelicht hebben tussen 2000 en 2005. Het geld gebruikte ze om haar schulden af te lossen. De oplichters legden hun slachtoffers in gebarentaal uit dat ze bij hen een hogere intrest konden krijgen dan bij de banken en dat ze hun inzet op elk moment konden terugkrijgen.

http://news.ninemsn.com.au/article.aspx?id=227412

Het was het vechten waard


Het leven wat niet zo gul voor Lucy Wilkins. Ze werd doof geboren. Toen ze 21 was zegden de dokters haar dat ze blind werd en er niets aan te doen was. Ik kreeg de diagnose en ze zeiden, geen pillen, geen drankjes, tot binnen zes maanden. En dat was het. Mijn mond viel open. In plaats van bij de pakken te blijven zitten koos ze ervoor om te vechten tegen haar ongeluk. Vorige maand beklom ze het podium om de prijs van de Daily Telegraph in ontvangst te nemen uit de handen van David Cameron , voorzitter van de conservatieve partij. Wilkins die nu 24 is won haar prijs omdat ze de voortrekker is van een programma om betere hulpmiddelen voor gehandicapten te krijgen. Ze lobbyt voor automatische deuren voor bedienden in een rolstoel en speciale toetsenborden voor visueel gehandicapten.
Als je haar ziet kan je niets aan haar zien, maar zonder haar hoorapparaten kan ze niets horen. Liplezen kan ze wel. Helemaal blind is ze nog niet, en wanneer dat zal gebeuren weet ze niet. Ergens als ze in de dertig is misschien. Maar diepte kan ze niet inschatten en opzij ziet ze ook niets. Ze botst voortdurend tegen mensen en lantaarnpalen.
Ze heeft dus Usher, een erfelijke aandoening die de oorzaak is van doofheid gepaard aan een degeneratieve oogziekte. Het is zo zeldzaam dat dokters haar vroegen of ze het product was een incentueuze relatie. Haar moeder was natuurlijk in alle staten. Vader en moeder hebben hetzelfde recessieve gen en hebben één kans op vier dat hun kind het ook heeft. De kans dat je iemand ontmoet met hetzelfde gen is heel klein.

Doof meisje schrijft geschiedenis in spellingswedstrijd.


Anna Brnak zit aan een tafel in een zaal omgeven van 80 andere middelbare schoolkinderen. Ze staren allemaal naar het blad dat voor hen ligt. Potlood in de hand. Anna is klaar om de 50 woorden op te schrijven. Ze worden voorgelezen door een man met een microfoon. Een ander volwassene tolkt wat de directeur uitlegt. “Als er iemand spiekt, sla op hun hand. Zorg er voor dat het woord dat je opschrijft ‘jouw’ woord is.”
Anna kan wel het meeste horen wat er gezegd wordt, maar haar eigen tolk Amanda Klein was er ook nog. Ze is de eerste dove leerlinge in 30 jaar die zo ver geraakt in de spellingswedstrijd. “Ik was heel blij toen ik het vernam,” zegt de 14-jarige Anna.” Ik was echt blij en ik stond te springen.” Anna verslindt boeken. Ze las het laatste Harry Potter boek uit op één enkele dag vorige zomer.
Anna werd geboren met het Stickler Syndroom, een ziekte die de bindweefsels in het lichaam aantast. Ze kreeg er glaucoom van – wettelijk is Anna dus blind – en progressief hoorverlies. Ze draagt hoorapparaten maar kan uitzonderlijk goed liplezen. Tot haar twaalfde kon ze geen hoorapparaten dragen omdat ze er stuipen van kreeg, veroorzaakt door een milde vorm van autisme.
De woorden van het dictee varieerden van gemakkelijk “Yacht” tot “calefacient”, een woord om in je haar van te krabben. Tolk Klein tolkt elke lettergreep en wrijft op haar gezicht om de betekenis van het woord ‘een verwarmende gezichtcrème’ te verduidelijken.
Achteraf zei Anna dat ze zich had laten vangen aan “Weimaraner”, een soort Duitse jachthond, en een paar andere woorden. Maar ze dacht toch dat ze het goed gedaan had.
Alleen de 30 beste gaan door naar de volgende ronde. Anna was er niet bij. Spijtig, maar ze had zich niet gerealiseerd dat het zo moeilijk zou zijn. Anna en haar moeder zijn niet ontgoocheld. Wij vermoeden dat Anna volgend jaar terugkomt.

http://www.greeleytrib.com/

Dove cheerleader



Susquehanna Valley High School cheerleader Sarah Dolphin draaide, huppelde en sprong langs de zijlijn van de basketbalwedstrijd tegen Seton Katholiek Central vorige week. Ze klapt in haar handen, danst en helpt bij het naar boven duwen van andere cheerleaders, terwijl luide muziek de turnzaal doet daveren. De cheerleaders roepen in koor “Fight, fight,fight”, vecht,vecht vecht! Maar bij Sarah bewegen haar lippen niet, ze is doof en kan de muziek niet horen. “Ik voel de muziek en zoek naar aanknopingspunten”, zegt ze met behulp van haar gebarentolk. Sarah Dolphin is 18 en doof geboren. “Toen ze klein was en met andere kinderen speelde, probeerde ze hen met hun handjes toch gebaren te laten maken.” Vertelt moeder Susan Dolphin. Op school krijgt ze hulp van haar vaste tolk, die haar tweede mama is. Ze heeft ook altijd een kleine computer bij waarop ze typt wat ze wil zeggen als de tolk er niet is.Verscheidene medestudenten hebben gebarentaal geleerd om met haar te kunnen communiceren. Sarah Dolphin is een klein slank meisje met bruin haar en een brede glimlach. Ze speelt ook voetbal, doet aan atletiek en speelde twee jaar basketbal. Net zoals alle teenagers werkt ze hard als ze iets wil bereiken. Ze hoort niet graag dat ze iets niet kan. Na haar afstuderen wil ze graag naar het Nationaal Technisch Instituut voor de Doven in Rochester. Maar echte toekomstplannen heeft ze nog niet. Ze heeft wel wat advies voor ons. “Ik zeg tegen iedereen die het moeilijk heeft om er bij te horen: waarom proberen iemand te zijn die je niet bent?” Je moet jezelf blijven, de persoon die je voorbestemd bent om te zijn sinds je geboorte.”

http://www.pressconnects.com/apps/pbcs.dll/articl?AID=/20070211/NEXS01/702110329/100

Dove man van 95 beroofd door meisje van 5

De politie gelooft dat een meisje van 5 betrokken is bij een overval op een dove man van 95 in Chiswick, Zuid London. Samen met twee oudere meisjes van 17 en 19 volgden ze de man naar zijn flat in Newton Grove, dinsdagavond. Ze volgden hem van de bushalte, duwden hem binnen in zijn appartement en vroegen hem geld. Hij werd behandeld voor shock maar was niet ernstig gekwetst. Het 5-jarige meisje zou blond haar hebben.

http://www.thisislocallonden.co.uk/news/topstories/

Ogen om te horen

Didier Payen is doof sinds zijn 16de. Op zijn 46ste publiceert hij “Lorsque mes yeux t’écoutent” ‘Als mijn ogen naar je luisteren”,een verslag van 30 jaar leven in een isolement. Over het voeren van de strijd tegen de niet-communicatie. Hij vertelt het met humor en poezie voor hen die met dezelfde problemen geconfronteerd worden.
Didier woont met zijn vrouw en drie kinderen in Auray in een perfect afgewerkt huis. In zijn jeugd wou hij binnenhuisarchitect worden maar het lot besliste er anders over. Als hij 16 is krijgt hij twee hersentumoren die moeten verwijderd worden. De operatie is een succes maar de hoorzenuw wordt zwaar beschadigd en hij heeft een gezichtsverlamming. Die dag worden zijn dromen vernietigd.
Hij wordt boekhouder. In december publiceert hij op vraag van vrienden en familie zijn martelgang, een geromanceerde autobiografie met de titel “Als mijn ogen naar je luisteren”. De eerste proeven van het boek schreef hij op zijn 18de al. Maar het project bleef in de schuif liggen tot hij 40 werd. Toen dacht hij, als ik er nu niets mee doe is het de moeite niet meer. De eerste oplage van het boek is beperkt tot 200 exemplaren die vlug verkocht zijn. Spijtig houdt zijn uitgever zich niet aan zijn belofte en komt er geen tweede oplage. Didier is verbitterd. Nu op zijn 46ste heeft hij zijn rijbewijs gehaald en in het weekend werkt hij in zijn tuin. Zijn kop zit vol nieuwe ideeën. Hij denkt er zelfs aan om gebarentaal te leren, hij die al 30 jaar van de lippen leest van zijn naasten. Het boek richt zich ook tot zijn dove vrienden die geen boek kunnen schrijven, aan al degenen die met dezelfde moeilijkheden kampen en die proberen zich boven dit trauma te zetten. Het moeilijke in het leven, zegt hij, is gelukkig zijn. Het boek heeft zijn eigen leven ook veranderd. De mensen die hij vroeger op straat voorbijliep zonder te weten dat ze doof waren groeten hem nu en dat vindt hij formidabel.

Didier Payen: Didier.payen56@orange.fr

Bron : http://www.letelegramme.com/

Zwangere dolfijn wil niet weg: ze is doof!

Een zwangere dolfijn wil niet losgelaten uit het Florida Keys center omdat ze wellicht doof is. Dolfijnen hebben hun gehoor nodig om te navigeren met geluid. Ze ruiken niet, maar horen normaal zeer goed. De 3 meter lange dolfijn die Castaway heet werd vrijdag onderzocht, met bloedonderzoek en echografie. Ze is gezond . Men is van plan haar los te laten voor het kalf geboren wordt. Maar ze is al drie keer teruggekeerd.

http://cbs4.com/local/local_story_037150801.html

16de Olympische Winterspelen voor Doven

Darlene Wadler, uit Riverside California, communiceert met een vriend in gebarentaal tijdens de hockeymatch Rusland-VSA op de 16de winter Deaflympics op vrijdag 2 februari 2007, in Salt Lake City (AP Photo/Douglas C.Pizac)http://news.yahoo.com/photo/070202/483/utdp10302022252

Voorzichtig bij het gebaren maken op reis

Stel je voor dat je gezellig aan een Spaans strand zit te genieten van een uitstekende maaltijd. Met een klein gebaar laat je de kelner weten dat alles volledig in orde is. Groot is je verrassing als de kelner woedend op je toestapt en het nagerecht over je hoofd kiepert.
Andere landen, andere zeden, en dat is ook zo voor gebaren. Er zijn dikwijls problemen in het buitenland omdat mensen met een gebaar iets willen zeggen dat daar helemaal iets anders betekent. In het buitenland moet je de lichaamstaal van de andere cultuur leren door gezichtsuitdrukking, lichaamshouding en gebaren te observeren. Gesproken taal is in veel situaties dan niet zo belangrijk.
In het voorbeeld op de foto. De vingerring. Betekent niet altijd “Alles O.K.”. In Europa en Noord Amerika betekent dit, alles in orde, en ‘ik ben zeer tevreden’. Maar in Zuid Europa kan de getoonde opening een allusie zijn op een andere lichaamsopening, wat tot zware misverstanden kan leiden. En in België, Frankrijk en Tunesië betekent dit gebaar ook ‘nul’.

http://www2.onreisen.t-online.de/

Marleen Matlin

Make-up artiest Bobbi Brown oefent gebarentaal met actrice Marlee Matlin (links) in de coulissen van een modeshow in New York. De jaarlijkse show voor het goede doel toont beroemde modellen en designers om hartziekten bij vrouwen onder de aandacht te brengen. (REUTERS/Lucas Jackson).
Marlee Matlin zal ook een speelfilm produceren. “Silent Knights,” (Stille,zwijzame ridders),naar een origineel scenario van Doug McKeon .De opnames beginnen in de herfst in de buurt van Pittsburgh. De film verhaalt over een voetbalcoach die het moeilijk heeft om een doof voetbalteam te leiden na een autocrash. Matlin speelt een psychologe en vooraanstaande figuur in de dovengemeenschap.

http://news.yahoo.com.photo/070202/ids_photos_en/r3759173941.jpg en Backstage.com

Dove Ivan Shannon vecht voor zijn hond


Misschien ziet de hond Tally er een beetje raar uit, maar zonder haar fluovestje komt ze niet buiten en ze vervult perfect haar taak. Ze is namelijk de oren van haar baasje, Ivan Shannon Moran, een dove man. Waarom moet Ivan dan altijd een eeuwig gevecht leveren om in publieke plaatsen toegelaten te worden met zijn Tally?
“Het vernederend om niet op een bus te mogen stappen of niet binnen te mogen in een grootwarenhuis. Ik voel me als een tweed klasse burger”, vertelt de 60-jarige die zich niet meer kan herinneren hoeveel keer hij al miserie had omwille van zijn signaalhond. Of toch, sinds de gezegende dag dat hij Tally heeft gekregen, vijf jaar geleden, is hij 160 keer de toegang tot de metro, de bus, de trein, tot taxi’s en warenhuizen geweigerd.
“De mensen geloven niet dat er signaalhonden voor doven bestaan. Maar ik kreeg Tally via de Fondation des Lions in Ontario (Canada) en hij is getraind om doven te helpen.”

http://www.cyberpresse.ca/

Dove vrouw hoorde storm

Lady Lake, Florida, VS. Een dove vrouw in Lady Lake die haar huis verloos toen een tornado vrijdagmorgen vroeg door Centraal Florida raasde, zei dat het geluid van de twister zo luid was dat ze het kon horen zonder haar hoorapparaten. Ze kon net op tijd uit het huis vluchten. Minstens 14 mensen zijn gedood en honderden huizen beschadigd of verwoest door een supertornado.
Karen Madigan, die doof is vertelde dat een explosie haar vrijdagmorgen wakker maakte.” Rond kwart na 3 hoorde ik het, en ik ben doof”, zei Madigan. “Ik draag hoorapparaten en ’s nachts doe ik die natuurlijk uit, maar ik hoorde een geluid dat luider en luider werd. Toen begreep ik dat het een tornado was. Ik rolde uit bed en hield me vast aan het tapijt. Kort daarna hoorde ik vanalles ontploffen.” Een ander slachtoffer vertelde dat hij uit zijn bed viel en een stuk glas in zijn knie kreeg van een gebroken vensterglas.
In dat deel van Florida werd de noodtoestand afgekondigd. We moeten eerst iedereen zoeken die vermist of gekwetst is en in veiligheid brengen.

http://www.local6.com/

Documentaire over dove ouders.

Hear and Now’ – ‘Hoor en nu’, woordspeling op hier en nu. Irene Taylor Brodsky, rechts, krijgt de publieksprijs voor documentaire films voor haar film ‘Hear and Now’ waarin ze haar dove ouders Paul en Sally Taylor volgt tijdens hun verouderingsproces. De film is een portret van haar ouders terwijl ze een risicovolle operatie ondergaan om hen hun gehoor terug te geven. De prijsuitreiking was in Park City, Utah, tijdens het Sundance Film Festival. Het grootste filmfestival in Amerika buiten de grote studio’s om. Oorspronkelijk georganiseerd door acteur Robert Redford.